Με το μαύρο κεφάλι γερμένο μπροστά
βρίσκεται αυτή η μεσήλικη ωραία γυναίκα,
γονυπετής, και ένας Χριστός ψυχομαχώντας
απ’ το άτεγκτο ξύλο του την κοιτά με συμπόνια.
Στα μάτια της το φορτίο μιας λύπης απέραντης,
στα σπλάχνα το βάρος του τέκνου που είναι να γεννηθεί,
στου ματωμένου λευκού Χριστού τα πόδια, η προσευχή της:
– Κύριε, το δικό μου παιδί, να μη γεννηθεί γυναίκα!
Η Alfonsina Storni, ανήσυχο πνεύμα από μικρή, είχε ήδη κάνει πολλές απόπειρες να εκφραστεί ποιητικά από την ηλικία των οχτώ ετών ακόμη.
Το ξημέρωμα της 25ης Οκτωβρίου του 1938, σε ένα υποτιθέμενο ταξίδι αναψυχής στην πόλη Μαρ ντε Πλάτα, ρίχνεται από τον πανύψηλο κυματοθραύστη του Club Argentino de Mujeres στα παγωμένα νερά της θάλασσας· της θάλασσας που ήταν σταθερά ένας από τους αγαπημένους της ποιητικούς καμβάδες.
Ένα από τα πλέον εμβληματικά της ποιήματα που εμπεριέχονται στη συγκεκριμένη συλλογή, με τίτλο «Túmequieresblanca» («Εσύ λευκή με θέλεις»), έμελλε να γίνει το φεμινιστικό λάβαρο μιας ολόκληρης εποχής για τις γυναίκες που διεκδικούσαν ισότιμο ρόλο στην ερωτική συμβίωση, και όχι μόνο.
«Όπως η λύκαινα είμαι εγώ (100+1) ποιήματα» | Συγγραφείς: Alfonsina Storni| Εισαγωγή-μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας | Ημερομηνία έκδοσης: Μάιος 2023 | Αριθμός σελίδων: 180 | Διαστάσεις 20,5x 13 | Εκδόσεις Ενύπνιο
The post Alfonsina Storni «Όπως η λύκαινα είμαι εγώ» first appeared on tetartopress.
