Ανέγγιχτη Βαστίλλη
Ανέμελης Μαινάδας το κορμί,
ανέγγιχτη Βαστίλλη η ψυχή σου.
Αδέσποτος παρίας της ψυχής
το βλέμμα μου σ’ ακολουθεί
και με ορίζει.
Αυτιστικό, αδέσποτο φιλί
τα χείλη μου σφραγίζει
κι αφορίζει.
Μια ανακόλουθη ψιχάλα
δεν γίνεται βροχή.
Κι είναι η θλίψη
κοντινή του πόθου συγγενής.
