Ποιο παιδί, θα ρωτήσετε, τουλάχιστον όσοι δεν θυμάστε ανάλογους τίτλους από προηγούμενες χρονιές. Παιδί δικό μου, αλλά όχι με την κυριολεκτική έννοια -παιδί πνευματικό.
Παιδί δικό μας, πιο σωστά, επειδή δεν γιορτάζω μόνος μου, γιορτάζουμε. Βλέπετε, σήμερα έχουμε γενέθλια: το ιστολόγιο κλείνει τα δεκατέσσερα χρόνια του, μια κι έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009: εννιά και δεκατέσσερα μας κάνουν είκοσι τρία. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου.
Όμως θα συμφωνήσετε μαζί μου, πιστεύω, πως για ένα πλάσμα δεκατεσσάρων χρονών (ή δεκατέσσερα χρονώ, σαν τα κορίτσια του Σαββόπουλου) η μέρα των γενεθλίων του είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό, που αξίζει να γιορτάζεται. Βέβαια, δεν είναι ίδια όλα τα δέκατα τέταρτα γενέθλια. Το δεκατετράχρονο παιδί βασανίζεται ίσως με τις πρωτόγνωρες δοκιμασίες της εφηβείας, αλλά τα δεκατετράχρονα ιστολόγια μάλλον έχουν περάσει στην τρίτη ηλικία τους -αιωνόβια θα τα λέγαμε με ανθρώπινα μέτρα. Άλλωστε, είναι μετρημένα στα δάχτυλα τα ιστολόγια που λειτουργούν αδιάλειπτα από το 2009 (ή και παλιότερα) ως τα σήμερα· βέβαια, δύο από αυτά τα αιωνόβια ιστολόγια ανήκουν σε φίλους του ιστολογίου μας, και εννοώ τον Αθεόφοβο (το δικό του είναι αρχαιότερο, κατά τρία χρόνια θαρρώ) και τον Δύτη (νεότερο κατά ένα μήνα). Πάντως, αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολλά ιστολόγια σαν το δικό μας, που να δημοσιεύουν καθημερινώς καινούργιο άρθρο.
Στα 14 λοιπόν χρόνια που είμαστε μαζί, έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο συνολικά 5157 άρθρα (με το σημερινό) στις 5114 μέρες ζωής του. Στη δέκατη τέταρτη χρονιά του ιστολογίου (από τις 17.2.2022 έως σήμερα) δημοσιέψαμε ένα άρθρο κάθε μέρα ενώ μία μέρα είχαμε και δεύτερο άρθρο, χωρίς ποτέ να διακοπεί το σερί -αλλά αυτό είχε συμβεί και τις προηγούμενες 8 χρονιές, αφού το σερί της καθημερινής δημοσίευσης βαστάει αδιάλειπτο από τις 29.1.2014.
Συνολικά μέσα στη 14ετία το ιστολόγιο έχει δεχτεί κάπου 30.088.000 επισκέψεις. Κάποτε τα εκατομμύρια (των επισκέψεων, να εξηγούμαστε) τα πρόσεχα και τα επισήμαινα, αλλά μετά σταμάτησα.
Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν οι τακτικοί και οι λιγότερο τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου, που πολλοί από αυτούς ήταν ή έχουν γίνει φίλοι, ενώ αρκετοί έχουν γραφτεί και “συνδρομητές” (ο μετρητής μου λέει 30.653 άτομα), οπότε ειδοποιούνται με ηλεμήνυμα ή με άλλον τρόπο κάθε φορά που ανεβάζω καινούργιο άρθρο. Άλλοι πάλι ειδοποιούνται για τις δημοσιεύσεις από το Φέισμπουκ, υπάρχουν όμως και οι αναγνώστες που φτάνουν στο ιστολόγιο εντελώς τυχαία μέσω γκουγκλ, έχοντας κάνει αναζήτηση για κάποια λέξη ή φράση. Με όποιο τρόπο και να έρχεστε, η συμμετοχή σας και τα σχόλιά σας αυξάνουν κατακόρυφα την αξία των άρθρων -και σας ευχαριστώ πολύ!
Γενέθλια έχουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε ότι εμείς εδώ λεξιλογούμε, οπότε ας πούμε μερικά πράγματα για τον αριθμό 14, τα χρόνια που συμπληρώνουμε σήμερα. Βέβαια κι εδώ κλέβω, αφού το υλικό θα το πάρω από ένα προηγούμενο άρθρο αφιερωμένο στον αριθμό 14, που όμως είχε δημοσιευτεί στο ιστολόγιο στις 14/4/14, πριν από σχεδόν 9 χρόνια, οπότε δεν θα το καλοθυμάστε όλοι!
Λοιπόν, ο 14 δεν είναι πρώτος αριθμός, αφού διαιρείται με το 2 και το 7 (αν και είναι ημιπρώτος), ενώ ένα χαρακτηριστικό του είναι πως πρόκειται για τον μικρότερο αριθμό που είναι άθροισμα τριών τετραγώνων (1 + 4 + 9). Βέβαια, υπάρχει το π που είναι 3,14 στην κοινότερη προσέγγισή του, ενώ οι παλιότεροι θα θυμούνται την εξίσωση 0+0=14 του Μητσοτάκη γύρω στο 1991.
Στη φρασεολογία, κοινότατη είναι η έκφραση τα μάτια σου δεκατέσσερα! που σημαίνει: να είσαι άγρυπνος, να προσέχεις να μη σου ξεφύγει τίποτα, να μην πάθεις κακό. Επίταση της προτροπής «τα μάτια σου τέσσερα», που μπορεί αρχικά να προήλθε από διάλογο, του τύπου:
— Να προσέχεις, να έχεις τα μάτια σου τέσσερα.
— Όχι τέσσερα, δεκατέσσερα θα τα έχω!
Νομίζω ότι η εξήγηση είναι λογική, αν σκεφτούμε ότι το 14 πολύ συχνά χρησιμοποιείται σαν ‘υπερθεματισμός’ του τέσσερα, π.χ. «της παντρεμένης τέσσερα της χήρας δεκατέσσερα» κοστίζει το φιλί στο δημοτικό τραγούδι.
Μια άλλη έκφραση είναι τον πέρασε γενεές δεκατέσσερις ή του τα είπε γενεές δεκατέσσερις. Σημαίνει, τον καθύβρισε, τον περιέλουσε με βρισιές, τον ίδιο και όλο του το σόι, μέχρι τους απώτερους προγόνους του. Η φρ. από την μακρά και κουραστική περικοπή (Ματθ. 1, 17), που διαβάζεται την Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα: «Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ…» και συνεχίζει: “πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαβίδ γενεαί δεκατέσσαρες και από Δαβίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες».
Σε θέματα κουλτούρας, η κορυφαία αναφορά στο 14 είναι το σονέτο, που έχει δεκατέσσερις στίχους, και συχνά λέγεται στα ελληνικά και ‘δεκατετράστιχο’. Το ιστολόγιο αγαπάει τα σονέτα, τους έχει αφιερώσει ειδικό άρθρο, όπως άλλωστε και στον Λορέντζο Μαβίλη, τον γνωστότερο σονετογράφο μας.
Από τραγούδια, σε τίτλους έχουμε το “Στάσου στο 14″, λαϊκό, του Καλδάρα, που το βρήκα σε γιουτουμπάκι με τον Γαβαλά. Εδώ, το 14 είναι το τυχερό νούμερο της τριανταμίας. Εννοεί, αρκέσου στο καλό που έχεις και μην κυνηγάς το καλύτερο, το 31, γιατί θα καείς.
Αν προχωρήσουμε σε στίχους τραγουδιών, έχουμε του Σαββόπουλου τα κορίτσια που έχουν γίνει δεκατέσσερα χρονών, ενώ η Αφροδίτη Μάνου μάλωσε με το καλοκαίρι όταν έγινε δεκατεσσάρων. Έχουμε όμως και σε στίχους Λ. Παπαδόπουλου και μουσική Λοΐζου τον Λιόντα τον ληστή, που’χε τα χέρια τέσσερα, τα πόδια δεκατέσσερα (κι άλλος υπερθεματισμός) κι έβλεπε κι απ’ την πλάτη μ’ ένα μεγάλο μάτι. Είναι βέβαια κι ο Γιώργος, που έφυγε δεκατεσσάρων χρονών απ’ το χωριό του και κατέληξε κέρβερος της γραφειοκρατίας σε κάποιο υπουργείο, του Γιάννη Νεγρεπόντη τα λόγια από τα Μικροαστικά του Κηλαηδόνη, ενώ «στα δεκατέσσερα» ήταν ο Γιώργος Ζωγράφος στο Μικρό παιδί όταν του κλέψαν τη χαρά του.
Αλλά μακρηγόρησα. Επιστρέφουμε στα δικά μας δέκατα τέταρτα γενέθλια για να κλείσουμε το σημερινό άρθρο με έναν απολογισμό των δημοφιλέστερων άρθρων αυτής της δεκατετραετίας.
Αυτά είναι τα 20 πιο πολυδιαβασμένα άρθρα της δεκατετραετίας, με το έτος δημοσίευσης του καθενός σε παρένθεση.
H κατάταξη δεν διαφέρει πολύ από εκείνη που είχα δημοσιεύσει πέρυσι. Η πρώτη επτάδα είναι απαράλλαχτη με πέρυσι, υπάρχουν κάποιες ανακατατάξεις θέσεων, ενώ μόνη νέα παρουσία στην εικοσάδα είναι το άρθρο «Ενεοί και κεχηνότες», που βρέθηκε στη 17η θέση. Δεν είναι όμως καινούργιο άρθρο -είναι του 2012.
Όταν ξεκινήσαμε, το 2009, τα ιστολόγια βρίσκονταν στην ακμή τους αν και είχαν ίσως αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, άλλες πλατφόρμες έκφρασης κυριαρχούν -Φέισμπουκ και Τουίτερ για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, άλλα όπως Ίνσταγκραμ ή Τικ Τοκ για τους νεότερους.
Οπότε σήμερα το ιστολόγιό μας μάλλον φαντάζει από μιαν άποψη σαν δεινόσαυρος, απομεινάρι μιας άλλης εποχής ως προς τη μορφή, αλλά πάντοτε ζωντανό κι ακμαίο, ένας χώρος όπου συζητάμε για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και όλα τ’ άλλα, προσπαθώντας να κρατάμε το γούστο μας, το χιούμορ και την ψυχραιμία μας, μια ηλεκτρονική συντροφιά που κάποτε μετατρέπεται και σε συνάντηση φίλων στην πραγματική ζωή.
Τόσα χρόνια που είμαστε μαζί, έχουμε χάσει για πάντα μερικούς αξέχαστους φίλους (την Κρονοπιούσα, τον Σπάιραλ, τον Αυγουστίνο, τον Γς, τον Βένιο και, δυστυχώς, τον στυλοβάτη μας τον Γιάννη Ιατρού). Άλλοι φίλοι απλώς σταμάτησαν να γράφουν εδώ, αν και κάποιοι μας διαβάζουν ακόμα -και ελπίζω ότι κάποτε θα επανέλθουν.
Σε ένα αντιστοιχο παλαιότερο άρθρο ο αείμνηστος φίλος μας ο Σπάιραλ είχε σχολιάσει «Τιμή και δόξα λοιπον στους δεινόσαυρους του διαδικτύου, σε αυτούς που αντιστέκονται στην επέλαση των σόσιαλ». Λοιπόν, εύχομαι ολόψυχα του χρόνου τέτοιον καιρό να είμαστε πάλι όλοι μαζί.
Και καθώς σήμερα το ιστολόγιο μπαίνει στον δέκατο πέμπτο χρόνο της ζωής του, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που συμμετέχετε τακτικά, που σχολιάζετε περιστασιακά ή που απλώς μας διαβάζετε, για την τόσο σημαντική καθημερινή σας συνεισφορά και παρουσία – ευχαριστώ πολύ και συνεχίζουμε!
