Οι πιο πρωινοί θα έχουν ήδη ψηφίσει, άλλοι -όπως εγώ- θα το αφήνουν για αργότερα, αλλά το ιστολόγιο χρωστάει να ανεβάσει κάτι το εκλογικό, έστω και για να χρησιμέψει για την υποδοχή του σχολιασμού σας, τόσο για τη μέρα των εκλογών όσο και για τα αποτελέσματα, όταν θα αρχίσουν να βγαίνουν, πρώτα ως εκτιμήσεις από τις σφυγμομετρήσεις εξόδου και μετά ως πραγματικά αποτελέσματα.
Πριν αρχίσω να γράφω το άρθρο, χτες, είχα στο νου μου να βάλω ένα απόσπασμα από τους Χαλασοχώρηδες του Παπαδιαμάντη, εκεί όπου περιγράφεται (και, κατά κάποιο τρόπο δικαιολογείται) η αγοραπωλησία των ψήφων. Όμως ύστερα θυμήθηκα ότι το απόσπασμα αυτό το είχα ήδη δημοσιεύσει στις προηγούμενες εκλογές, του Ιουλίου 2019, και δεν μου άρεσε η επανάληψη.
Μετά, σκέφτηκα, επειδή οι εκλογές γίνονται Μάιο, να βάλω μια γελοιογραφία του Φ. Δημητριάδη από τις εκλογές του 1958, που και αυτές είχαν γίνει μήνα Μάιο, ύστερα όμως συνειδητοποίησα πως κι αυτή τη γελοιογραφία την έχω ανεβάσει, στο άρθρο των εκλογών του Μαΐου 2012, ενώ στις επόμενες εκλογές, του Ιουνίου 2012, είχα δημοσιεύσει μια παρεμφερή γελοιογραφία, από τις εκλογές του 1956.
Οπότε μεταφέρθηκα στα χρόνια της μεταπολίτευσης κι έτσι θα δημοσιεύσω σήμερα τις γελοιογραφίες από την πρώτη σελίδα του Βήματος στις 20 Νοεμβρίου 1977. Ταιριάζει γιατί πρόσφατα είχαμε αναφερθεί έμμεσα σε εκείνες τις εκλογές, όταν βάλαμε το σχετικό τραγούδι του Σαββόπουλου από τον δίσκο Ρεζέρβα.
Στις εκλογές εκείνες η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε έρθει πρώτη με άνεση (41,8%) αν και πολύ μακριά από το συντριπτικό 54% των πρώτων μεταπολιτευτικών εκλογών -άλλωστε, είχε κατέβει στις εκλογές η δεξιότερη Εθνική Παράταξη των φιλοβασιλικών αποσπώντας ένα όχι ευκαταφρόνητο 6,8%.
Η πρώτη γελοιογραφία, του Βαγγέλη Παυλίδη, του καλού γελοιογράφου από τη Ρόδο, που είχε ως σήμα κατατεθέν την κουκουβάγια (εδώ εξηγεί πώς γεννήθηκε η κουκουβάγια) εκφράζει τη γενική γραμμή της εφημερίδας, που εκφραζόταν και από τον πρωτοσέλιδο τίτλο της («Τις δημοκρατικές δυνάμεις θα ενισχύσουν οι εκλογές»), αφού παρουσιάζει τον λαό να περιφρουρεί την κάλπη ζητώντας δικαιοσύνη προκαλώντας φόβο σε έναν υπουργό της ΝΔ με ημίψηλο.
Θυμάμαι σε εκείνες τις εκλογές τον Γεώργιο Μαύρο, τον αρχηγό της ΕΚΝΔ και ηγέτη έως τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να δηλώνει, πάνω από την κάλπη, «Περιμένω να ανοίξουν οι κάλπες και να μου δοθεί η εντολή να σχηματίσω κυβέρνηση» -αλλά μόλις άνοιξαν οι κάλπες φάνηκε πως η ΕΚΝΔ (αυτό σημαίνει Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις) είχε κατρακυλήσει από το 20% στο 12% και στην τρίτη θέση, ενώ στη δεύτερη θέση πέρασε ορμητικά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου σχεδόν διπλασιάζοντας το ποσοστό του και εγκαινιάζοντας την πορεία προς την εκλογική νίκη του 1981.
Πιο αριστερά, το ΚΚΕ επικράτησε συντριπτικά στη μάχη με το ΚΚΕ εσωτ., το οποίο είχε συμπήξει τότε τη Συμμαχία, μαζί με την ΕΔΑ, τη Σοσιαλιστική Πορεία, τη Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία και τη Χριστιανική Δημοκρατία. («Οι πέντε μικροί που δεν κάνουν έναν μεγάλο», ήταν ένα ειρωνικό σχόλιο του Ριζοσπάστη, τότε). Η Συμμαχία διαλύθηκε μετά τις εκλογές, αλλά κάποιες από τις δυνάμεις της βρέθηκαν μετά στον Συνασπισμό και βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ.
Συμμετείχε επίσης το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων, του Κ. Μητσοτάκη, που απέσπασε μόλις 1,08% πανελλαδικά αλλά επειδή συγκέντρωσε το εκλογικό μέτρο στα Χανιά και στο Ρέθυμνο κατάφερε να εκλέξει δύο βουλευτές και να κάνει την επάνοδό του στην πολιτική ζωή της χώρας. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο ίδιος ο Κων. Μητσοτάκης επρόκειτο 13 χρόνια αργότερα να θεσπίσει εκλογικό νόμο με πανελλαδικό όριο 3% για την εκλογή βουλευτή, που, αν ίσχυε το 1977, θα τον απέκλειε από τη Βουλή -αχαριστία, θα έλεγε κανείς.
Οι εκλογές του 1977 είχαν βέβαια εκπλήξεις, αλλά το αποτέλεσμά τους, τόσο ως προς την πρώτη θέση όσο και ως προς την επόμενη κυβέρνηση, ήταν γνωστό από τα πριν, αφού, με βάση τον τότε εκλογικό νόμο η ΝΔ συγκέντρωνε άνετη πλειοψηφία 171 εδρών -όχι όμως αρκετή για εκλογή Προέδρου, κι έτσι από το 1979 ξεκίνησε μια διαδικασία αμφίπλευρης διεύρυνσης, προς το Κέντρο και προς την Ακροδεξιά, που έφερε τελικά τους πολυπόθητους 181 βουλευτές και εξασφάλισε την εκλογή του Κων. Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών είναι πολύ λιγότερο σίγουρο, ιδίως ως προς τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης (και τη σύνθεσή της). Οπότε, η δεύτερη γελοιογραφία του Βήματος το 1977, από το πενάκι του Κώστα Μητρόπουλου, με τους ψηφοφόρους να σχηματίζουν ένα μεγάλο ερωτηματικό, ταιριάζει περισσότερο με τις σημερινές εκλογές παρά με τις τότε.
Αλλά σε λίγες ώρες θα έχουμε την απάντηση!
