Παράδοση-Παραλαβή
Θάλασσα είναι ο καιρός.
Θάλασσα που πονάει,
καράβι να γεννήσει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
πώς λένε το καράβι.
Το λένε Αγωνία.
Πέλαγος είναι ο καιρός.
Πέλαγος και χυμάει,
καράβι να ρημάξει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
πού είναι το τιμόνι.
Μα δεν έχει τιμόνι.
Το κύμα είναι οδηγός.
Άνεμος το φυσάει,
ν’ αράξει στο λιμάνι.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
πώς λένε το λιμάνι.
Το λένε Εντροπία.
Λιμάνι θα ’ναι ο καιρός.
Λιμάνι που πονάει,
αγάπη να γεννήσει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
πώς λένε την αγάπη.
Τη λένε Αγρυπνία.
Αγκάλη θα ’ναι ο καιρός.
Αγκάλη π’ αγρυπνάει,
αγάπη να βυζαίνει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
με τι γάλα βυζαίνει.
Μα γάλα δεν βυζαίνει.
Μαστάρι θα ’ναι ο καιρός.
Μαστάρι που πονάει,
μ’ αγάπη να θηλάζει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
πού είναι το λιμάνι.
Δεν βλέπουνε πυξίδα.
Πυξίδα θαν’ ο άνεμος.
Πυξίδα που γυρνάει,
βορά να ξετρυπώσει.
Κι αυτά ρωτούν,
όλο ρωτούν
αν είμαι παραστάτης.
Δεν είμαι παραστάτης.
Φέρετρο ήταν ο καιρός,
μ’ επτάχρωμη παντιέρα
περικοκλαδισμένο.
Κόρη μου και αγόρι μου
δικό σας το καράβι.
Κύμα και άνεμος εσείς,
αγκάλη και μαστάρι.
Όλα του κόσμου είστε σείς.
Αυτό να το θυμάστε.
Και μην ξεχάσετε ποτέ,
παιδιά μου να φυσάτε.
