Η Αθήνα είναι μια μεγαλούπολη που αναπτύχθηκε άναρχα, δίχως ολοκληρωμένο σχέδιο, δίχως όραμα. Σχέδια στο παρελθόν υπήρξαν πολλά, κανένα όμως δεν εφαρμόστηκε, και όσα υλοποιήθηκαν ήταν μισερά, αποσπασματικά, με αποτέλεσμα η σημερινή πολεοδομική συγκρότησή της να είναι ένας αχταρμάς ιδιωτικών πολεοδομήσεων, οι οποίες, πάντοτε εκ των υστέρων, νομιμοποιούνταν, ταχτοποιούνταν, «έμπαιναν στο σχέδιο».
Ένα συνονθύλευμα, κοντολογίς, θραυσμάτων, τυχαίων, ασύνδετων, ανόμοιων κομματιών. Tην εφαρμογή των όποιων σχεδίων την υπαγόρευαν αποκλειστικά το ιδιωτικό κέρδος και τα συμφέροντα κυρίως των μεγαλοϊδιοκτητών, που σαν αρπακτικά δεν άφησαν σπιθαμή της αττικής γης που να μην την έχτισαν, μπάζωσαν, ισοπέδωσαν. «Έκοβαν και έραβαν» πάνω στην άχτιστη γη, με μοναδικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους, αδιαφορώντας αν αυτή η γη ήταν δάσος, ρέμα, λόφος, αιγιαλός…
Η κακομεταχείριση της πρωτεύουσας συνεχίζεται αμείωτη και στις μέρες μας. Σαν να μη διδαχτήκαμε τίποτα από τα τραγικά λάθη του παρελθόντος, και να συνεχίζουμε να επεμβαίνουμε πάνω στο κουρασμένο, παχύσαρκο και κορεσμένο σώμα της, με την ίδια καταστροφική τακτική.
Κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν την πόλη ιδιοκτησία τους και, αγνοώντας επιδεικτικά τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της, σχεδιάζουν και προτείνουν επεμβάσεις, σάμπως η πόλη να είναι το ουδέτερο φόντο πάνω στο οποίο εφαρμόζουν τις αλαζονικές φαντασιώσεις τους.
Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις εκείνες τις καθεστωτικές συμπεριφορές που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν; Επιτροπές αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων ταυτίζονται με τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές εξουσίες και σχεδιάζουν ερήμην των κατοίκων της Αθήνας.
Ακραιφνείς τεχνοκράτες, αποκομμένοι ιδεολογικά και κοινωνικά από το γίγνεσθαι της πόλης, οι οποίοι συσκέπτονται και εισηγούνται σχέδια μακριά από την καθημερινότητα των ανθρώπων που ασφυκτιούν μέσα στο καθημερινό κυκλοφοριακό κομφούζιο, παλεύοντας να φτάσουν κάθε πρωί στις δουλειές τους. Σχέδια πασπαλισμένα με χρυσόσκονη και βαρύγδουπες προτάσεις, οι οποίες τάχατες θα αναβαθμίσουν τη ζωή των πολιτών και την αισθητική εικόνα κεντρικών περιοχών της.
Πόλη, όμως, δεν είναι οι επιλεγμένες όμορφες τουριστικές καρτ-ποστάλ του κέντρου της πρωτεύουσας. Ούτε αποτελεί λύση ο βάναυσος «εξευγενισμός» που στόχο έχει τον εξωραϊσμό της φωταγωγημένης βιτρίνας, μακριά φυσικά από τη ζώσα πραγματικότητα του κοινωνικού ιστού της.
