Δίχως αρχή και ίσως τέλος…
-Ι-
… Γυμνός ακόμα μια φορά.
Κρυώνω.
Στο πάτωμα
φθαρμένες φορεσιές,
ετοιματζίδικες,
που δεν μου ταίριαξαν ποτέ.
Βαριανασαίνω.
Σε μια γωνιά,
ταλαίπωρες αποσκευές,
απ’ αδιάκοπα ταξίδια,
ξέχειλες ενοχές και διαψεύσεις.
Ανασκοπώ.
Κι ολόγυρά μου λώροι ξεφτισμένοι.
Ενδοσκοπώ…
-ΙΙ-
… Σχέσεις διάτρητες,
σκέψεις ανάπηρες
και λέξεις σαρκοβόρες,
το είναι μου
ακόμα μια φορά αποδομούν…
-ΙΙΙ-
… Χίλια κομμάτια,
σε ανάκατες στοιβάδες τακτοποιημένα,
προσμένουν
ένα θρόισμα
ανήμερου αγέρα
να τ’ ανατάξει,
ένα ψηλάφισμα
εκφραστικών ακροδαχτύλων
να τα σμιλέψει εξαρχής,
ένα ανάδοχο φιλί
να τα ξαναβαφτίσει…
