Αγίου Φανουρίου 9
Κάθε συρτάρι,
ένας παλιός λογαριασμός,
που εξοφλώ
στο ραγισμένο μου καθρέφτη.
Κάθε μου ρούχο,
σάβανο
ψυχής πυρπολημένης,
από μια φλόγα που ’σβησε.
Κι όνειρα ξένα
τώρα με κοιμίζουν,
σ’ ένα διπλό κρεβάτι
πάρα πολύ στενό.
Αγίου Φανουρίου 9
Κάθε συρτάρι,
ένας παλιός λογαριασμός,
που εξοφλώ
στο ραγισμένο μου καθρέφτη.
Κάθε μου ρούχο,
σάβανο
ψυχής πυρπολημένης,
από μια φλόγα που ’σβησε.
Κι όνειρα ξένα
τώρα με κοιμίζουν,
σ’ ένα διπλό κρεβάτι
πάρα πολύ στενό.