Το θέμα του σημερινού μας άρθρου το εμπνεύστηκα από ένα μέιλ που μου έστειλε χτες το πρωί ένας τακτικός αναγνώστης του ιστολογίου, ο οποίος συχνά μού στέλνει υλικό για τα μεζεδάκια του Σαββάτου, αλλά, αν δεν κάνω λάθος, δεν σχολιάζει ποτέ.
Αφού λοιπόν ο φίλος έστειλε ένα μεζεδάκι (θα το δείτε αύριο) με ρώτησε:
Γιατί άραγε λέμε (ή λέγαμε) «εμπρός» στο τηλέφωνο; Σκεφτόμουν ότι έχει ενδιαφέρον ο κατάλογος με σχετικές λέξεις (παρακαλώ, λέγετε, ορίστε, ναι, κ.ά.), αλλά ίσως έχεις γράψει κάτι για το θέμα.
Δεν θυμάμαι να έχω γράψει για το θέμα. Επίσης, ο κλάδος της τηλεφωνίας έχει περάσει από πολύ μεγάλες αλλαγές στις τελευταίες τρεις δεκαετίες -ακόμα και η φράση «σηκώνω το τηλέφωνο» ίσως να είναι ανακριβής αν τη δούμε κυριολεκτικά, αφού τις περισσότερες φορές δεν σηκώνουμε κάποιο μέρος της συσκευής, όπως στις παλιές συσκευές.
Και επειδή σήμερα όταν δεχόμαστε μια τηλεφωνική κλήση πολύ συχνά ξέρουμε ποιος μάς καλεί, επειδή υπάρχει αναγνώριση κλήσης, η φράση που λέμε όταν σηκώνουμε το τηλέφωνο (εντάξει, όταν απαντάμε στην κλήση) είναι προσαρμοσμένη στο πρόσωπο που μας καλεί.
Οπότε, τα όσα θα πούμε σήμερα ισχύουν μόνο όταν δεν βλέπουμε ή δεν ξέρουμε ποιος είναι αυτός που μας καλεί.
Ο φίλος μας αναρωτιέται γιατί λέμε (ή λέγαμε) «εμπρός» στο τηλέφωνο. Νομίζω πως ξεκινάει από τη χρήση του «εμπρός» ως έντονης προτροπής για να αρχίσει κάτι, για να ξεκινήσει κάποιος να κάνει κάτι: Εμπρός λοιπόν, πες μου τι ξέρεις. Εμπρός παλικάρια μου, χτυπάτε τον εχθρό. Εμπρός παιδιά για τη νίκη. Εμπρός μαρς! (στην παρέλαση). Από εκεί πέρασε και στο τηλέφωνο: Εμπρός, εννοώντας: πείτε τι θέλετε, σας ακούω.
Το «Εμπρός» μπορεί να ειπωθεί και με ερωτηματική χροιά, όπως και οι περισσότερες λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούμε.
Κάποτε λέμε ένα σκέτο «Ναι» (ή «Ναι;»), άλλοτε «Λέγετε», άλλες φορές «Ορίστε» ή «Παρακαλώ;». Σε επαγγελματικό περιβάλλον μπορεί να προηγείται το όνομα της εταιρείας, ενώ στις γραμμές βοήθειας ο υπάλληλος λέει απνευστί μια στερεότυπη φράση που περιέχει και το όνομά του και καταλήγει «πώς μπορώ να σας βοηθήσω;»
Στον στρατό, αν θυμάμαι καλά, λέγαμε το όνομα της μονάδας ή του γραφείου. Μια φορά, εκεί που ο ταξίαρχος μάς είχε καλέσει στο γραφείο του, μερικούς γραφιάδες, και μας έκανε φιγούρα, χτύπησε το τηλέφωνό του. Το σήκωσε λέγοντας «Εμπρός;» Από την άλλη προφανώς θα ρώτησαν «Ποιος είναι στο τηλέφωνο», οπότε ο δικός μας, που του άρεσε να κάνει φιγούρα, και που υπέθεσε ότι τον καλεί κανας απόστρατος που ζητούσε ρουσφέτι, μας έκλεισε το μάτι και λέει «Ποιος θέλετε να είναι κύριε; Κάποιος που του έδωσε η πατρίδα ένα τηλέφωνο για να απαντάει στον καθένα». Αμέσως μετά άλλαξε χρώμα και «Μάλιστα στρατηγέ μου! Εδώ ταξίαρχος τάδε». Καλός άνθρωπος ήταν πάντως.
Σκέφτηκα λοιπόν να καταγράψουμε, στο σημερινό άρθρο, τις φράσεις που λέει ο καθένας μας όταν απαντάει στο τηλέφωνο χωρίς να ξέρει ποιος τον καλεί. Φυσικά, μπορεί να μη λέτε πάντοτε το ίδιο. Εγώ ας πούμε άλλοτε λέω «Εμπρός;» (ή «Εμπρός!») και άλλοτε «Ναι;», φυσικά όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα -στην Εσπερία λέω ένα «Αλό». Οπότε, στα σχόλιά σας μπορείτε να αναφέρετε περισσότερες από μία φράσεις.
Έφτιαξα κι ένα πολ, που μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε. Το πολ δέχεται πολλαπλές απαντήσεις. Προτιμήστε αυτές που λέτε συχνότερα. Η ψηφοφορία θα κλείσει τα μεσάνυχτα.
