Με σαγιονάρες, στον απόηχο του χτεσινού άρθρου και, γενικότερα, του περιστατικού στη δεξίωση της περασμένης Κυριακής. Αλλά με σαγιονάρες επίσης επειδή είναι καλοκαίρι, καύσωνας και ραστώνη, και δεν στείλατε κι εσείς πολύ υλικό γι’ αυτό και η σημερινή πιατέλα θα είναι λειψή.
Και αφού όσοι μπορούν φεύγουν για διακοπές, στελνω μια φωτογραφία που μου έστειλε φίλος που πήρε το πλοίο για νησί του Βορείου Αιγαίου.
Σε κάποιο σημείο του πλοίου, μπροστά σε μια κλειστή πόρτα, υπάρχει η προειδοποιητική πινακίδα που βλέπετε.
Παρακαλούμε μην εισέρχεστε μέσα
(Έξω όμως μπορείτε να εισέρχεστε).
Η αγγλική πινακίδα περιορίζεται στο do not enter χωρίς να προσδιορίζει inside.
* Χτεσινό από ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας.
Η ανακοίνωση για ένα πρόγραμμα διδακτικής της τουρκικής γλώσσας καταλήγει ως εξής:
Η ημερομηνία έναρξης υποβολής αιτήσεων εκδήλωσης ενδιαφέροντος αρχίζει στις 15 Σεπτεμβρίου 2022 και λήγει στις 31 Οκτωβρίου 2022.
Αλλά βέβαια η «ημερομηνία έναρξης» της υποβολής των αιτήσεων δεν αρχίζει στις 15/9 ούτε λήγει στις 31/10. Η ημερομηνία δεν είναι χρονικό διάστημα, είναι χρονική στιγμή. Η ημερομηνία έναρξης είναι η 15η Σεπτεμβρίου 2022.
Η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων λήγει στις 31/10/2022. Ή, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις από την 15/9/22 έως την 31/10/22.
Λεπτομέρειες, ίσως, αλλά με την τωρινή διατύπωση υπάρχει ημερομηνία έναρξης της υποβολής αιτήσεων αλλά όχι ημερομηνία λήξης. Αν πάει κανείς να υποβάλει αίτηση τα Χριστούγεννα θα γίνει άραγε δεκτός;
* Λάθος σε πινακίδα ή λογοπαίγνιο;
Η πινακίδα υπόσχεται φρέσκα χοιροποίητα donuts.
Από χοιρινό κρέας, άλλωστε;
Ή μήπως είναι «χηροποίητα», αν τα έφτιαξε κάποιος χήρος ή κάποια χήρα;
* Και με όλο το θάρρος, θέλω να επισημάνω ένα λαθάκι σε πρόσφατο κείμενο του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Στο πρόσφατο άρθρο του για το βουλευμα σχετικά με την υπόθεση Νοβάρτις (π.χ. εδώ στην Καθημερινή, διότι το πρωτότυπο στα Νέα διατίθεται μόνο σε συνδρομητές) ο μεγαλύτερος πολιτικός που έβγαλε η Θεσσαλονίκη μετά τον Άκη Τσοχατζόπουλο (έτσι τον λέει ο Θεόφιλος Σιχλετίδης) γράφει:
Σε αυτή τη μοναδική διάσκεψη, που ας υποθέσουμε ότι είχε πολύωρη διάρκεια, αξιολογήθηκε μια τεράστια σε όγκο δικογραφία, η άκρως επιμελής και επίπονη δικανική εργασία της αρεοπαγίτη – ανακρίτριας κας Κωνσταντίνας Αλεβιζοπούλου που διήρκησε πολλούς μήνες….
Παρωνυχίδα ασφαλώς, αλλά το «διήρκησε» είναι λάθος, έστω κι αν το κάνουν αρκετοί. Ο αόριστος του «διαρκώ» μπορεί να είναι «διάρκεσε» (δεν είναι υποχρεωτική η εσωτερική αύξηση), μπορεί να είναι «διήρκεσε», αλλά όχι «διήρκησε». Δεν λέμε «*έχει διαρκήσει» αλλά «έχει διαρκέσει». (Στο TLG βέβαια βρίσκω πέντε «διήρκησε/διήρκησεν» πλάι σε καμιά διακοσοπενηνταριά «διήρκεσε/διήρκεσεν»).
* Στο ίδιο απόσπασμα και σε σχέση με τον τίτλο της δικαστικού, προσέξτε το «της αρεοπαγίτη-ανακρίτριας», όπου το ένα σκέλος του είναι έμφυλο και το άλλο επίκοινο. Να δούμε ποιο σκέλος θα τραβήξει το άλλο, κι αν κάποτε θα καθιερωθεί ο τύπος «της αρεοπαγίτισσας».
* Ο φίλος μας ο Ακίνδυνος, μανιώδης εφημεριδοπόντικας, ξέθαψε το εύρημα που βλέπετε, από το όχι και πολύ μακρινο παρελθόν, πριν από καμιά πενηνταπενταριά χρόνια (και βάλε), όταν η τότε κυρίαρχη γαλλοφωνία αντιμετώπιζε τις πρώτες επιδρομές της αγγλοφωνίας στα φέουδά της.
Μάρτιος 1966, και το δημοφιλέστατο «ντουέττο» του Σιμόν και του Γκαρφονγκέλ παρουσιάζει το «Δε σάουντ οβ σιλάνς».
Σιλάνς, που έλεγε και ένας καθηγητής γαλλικών όταν κάναμε θόρυβο.
* Φίλος στέλνει μέιλ και μου λέει:
Στο άρθρο «Το σπίτι ως μη αυτονόητο» στις Νησίδες της ΕφΣυν, ο «Ζορζ Ουσμάν» [sic] συγκαταλέγεται στους μεγάλους πολεοδόμους που επέφεραν «κοινωνικές αλλαγές ωφέλιμες για τους πληθυσμούς».
Όμως, αν θυμάμαι καλά, λέει ο φίλος, η βασική έγνοια του βαρώνου Οσμάν [Haussmann] ήταν πώς θα κανονιοβοληθούν καλύτερα οι πληθυσμοί σε περίπτωση εξέγερσης, και γενικώς πώς θα είναι ευκολότερη η καταστολή της (φαρδιοί δρόμοι που ευνοούν το ιππικό και αποτρέπουν τα οδοφράγματα κλπ).
Έτσι που τα λέει ο φίλος μου είναι. Κι αν το παιχνίδι της μεταγραφής κάνει τον Haussmann να μοιάζει με οθωμανό, έτσι που γίνεται Οσμάν, δεν θα τον πούμε «Ουσμάν» ούτε Χάουσμαν.
Όσοι διάβαζαν Ιζνογκούντ, θα θυμούνται ότι κάποιος από τους αρχιτέκτονες του χαλίφη της Βαγδάτης είχε τ’ όνομα Μπουλβαροσμάν, που δείχνει ότι και οι Γάλλοι έχουν επίγνωση της ανατολίτικης χροιάς του ονόματος.
* Και ένα απόκομμα που φαίνεται να προέρχεται από το παρελθόν αλλά είναι προχτεσινό. Το εντόπισε, στο Τουίτερ, η ΟΠΠΕ, η Ομάδα Παρακολούθησης Πρωτοσέλιδων Εστίας.
Λοιπόν, η ρεπόρτερ «παρητήθη», με υπογεγραμμένη στο η της εσωτερικής αύξησης, κάτι που δεν το βλέπαμε, απ’ όσο θυμάμαι, στα καθαρευουσιάνικα κείμενα της δεκαετίας του 60.
Αλλά λείπει η «δασεία» (κορωνίδα) στο ρο της ρεπόρτερ και με στενοχωρεί -βεβαια, αφού είναι δάνειο και δεν είναι rheporter ίσως η κορωνίδα δεν έχει θέση. Για ένα παρεμφερές ζήτημα, άλλωστε, αν θέλει δασεία ή όχι η Υόρκη, είχαν σφαχτεί πριν από 100 χρόνια ο Καβάφης με τον Λαγουδάκη στην Αλεξάνδρεια -είδατε τι πανηγύρια χάσαμε από τότε που η δρακα των επίορκων βουλευτών κατάργησε τα αλεξανδρινά σκουληκάκια;
* Kι ενώ το google translate δίνει γενικώς ευπρόσωπα αποτελέσματα, το μεταφραστήρι του Φέισμπουκ δεν αποφεύγει τα αστεία λάθη .
H οθονιά φαίνεται ότι προέρχεται από τη σελίδα του Ροναλντίνιο στο Φέισμπουκ.
Αγενέστατος δεν είναι να αποκαλεί «πρεζόνια» τους θαυμαστές του;
Στα Υπογλώσσια, που κάποιος επισήμανε τη μεταφραστική γκάφα, αναρωτήθηκε κάποιος άλλος μήπως το αγγλικό κείμενο έλεγε these users.
Πήγα όμως στη σελίδα του Ροναλντίνιο και εκεί λέει, στα βραζιλιάνικα, ή έστω στα πορτογαλικά της Βραζιλίας:
Um prazer encontrar estes craques!!! Sucesso na temporada meus amigos
που αυτομάτως μεταφράζεται όπως βλέπετε στην οθονιά.
Αλλά το μεταφραστήρι δεν ξέρει το craques και ίσως λόγω του ναρκωτικού κρακ το μεταφραζει «πρεζόνια». Διότι τα καινούργια μεταφραστήρια, για ν’ αντεπεξέλθουν στα ενδεχόμενα λαθάκια του πρωτοτύπου, όταν δεν ξέρουν μια λέξη προσπαθούν να βρουν τι σημαίνει. Κι έτσι, πρεζόνια.
Το Google Translate το μεταφράζει σωστά. Ο Ροναλντίνιο στην πραγματικότητα εξέφρασε τη χαρά του που γνώρισε «αυτά τα αστέρια».
* Διαβάζουμε σε άρθρο του γνωστού πρώην υπουργού Ανδρέα Ανδριανόπουλου:
Εκεί η Ρωσία παράγει εξαιρετικά πολύτιμα προϊόντα απαραίτητα για την κατασκευή αεροσκαφών, συστατικά στοιχεία μικροϋπολογιστών καθώς και για τις ανατροφοδοτούμενες μπαταρίες – νίκελ, πλατίνη, τιτάνιο και σκάντιο – που είναι απόλυτα αναγκαίες για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και για κάθε σχεδόν είδος που συμβάλλει στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη».
Ο φίλος που το στέλνει είναι χημικός και λέει, με το δίκιο του:
Όμως εγώ τα στοιχεία τα γνωρίζω ως νικέλιο (και όχι νίκελ), πλατίνα ή αλλιώς λευκόχρυσο (πάντως όχι πλατίνη), σκάνδιο (και όχι σκάντιο).
Και συνεχίζει: Μάλιστα ο διορθωτής κειμένου αγνοεί το σκάνδιο (αλλά και το σκάντιο). Ως χημικός το θεωρώ σκανδαλώδες.
Υπάρχει μάλλον κι ένα άλλο λάθος, που δεν το εντόπισε ο φίλος μου, οι «ανατροφοδοτούμενες» μπαταρίες, που μάλλον είναι «επαναφορτιζόμενες»
* Τα λάθη του τυπου αυτού περιμέναμε να τα βρούμε σε μεταφρασμένα κείμενα, είπα στον φίλο μου. Και μου λέει ο φίλος μου:
Και ποιος σου είπε ότι δεν είναι μετάφραση;
Πράγματι, αν συγκρίνουμε το ελληνικό κείμενο του Ανδρ. Ανδριανόπουλου με ένα αγγλικό άρθρο στο Wilsoncenter.org, θα δουμε ομοιότητες.
Στο επίμαχο απόσπασμα, το αγγλικό κείμενο γράφει:
A third market where Russia could manipulate prices is that for the metals used in the production of aircraft, semiconductors, and rechargeable batteries—nickel, platinum, titanium, scandium—some of which are necessary to derive energy from renewable sources. Together with China, Russia could simply paralyze this metals market.
Και το άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου:
Υπάρχει βέβαια και ο τομέας των μετάλλων. Εκεί η Ρωσία παράγει εξαιρετικά πολύτιμα προϊόντα απαραίτητα για την κατασκευή αεροσκαφών, συστατικά στοιχεία μικροϋπολογιστών καθώς και για τις ανατροφοδοτούμενες μπαταρίες – νίκελ, πλατίνη, τιτάνιο και σκάντιο – που είναι απόλυτα αναγκαίες για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και για κάθε σχεδόν είδος που συμβάλλει στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη». … Η Ρωσία μαζί με την Κίνα μπορούν να οδηγήσουν σε παράλυση την παγκόσμια αγορά μετάλλων.
Όπως βλέπουμε, πράγματι οι «ανατροφοδούμενες» μπαταρίες ειναι rechargeable, δηλαδή επαναφορτιζόμενες.
* Μια και λέγαμε για ομοιότητες μεταξύ κειμένων, φίλος από τις Σέρρες μού γράφει:
Κρατήστε για το Σάββατο τους παρακάτω συνδέσμους, είναι ίδιοι στο περιεχόμενο, ο ένας αντιγράφει τον άλλον.
Η αρχική πηγή, άρθρο για τις ζημιές στον λόφο Καστά.
Μετά, αντίγραφο της πηγής, με επέμβαση στον τίτλο.
Και δεύτερο αντίγραφο από τον προηγούμενο αντιγραφέα.
Τα μαργαριτάρια είναι πολλαπλά, σε κάθε γραμμή κειμένου, και η αιτία πρέπει να είναι ότι χρησιμοποιήθηκε πρόγραμμα μετατροπής ήχου σε κείμενο. Χαρακτηριστική είναι η κατακλείδα του κειμένου:
Τέλος τονίζεται ότι η ανακάλυψη του Τύμβου κάστα είναι η σημαντικότερη την τελευταία δέκα αιτία
Η δεκαετία διαβάζεται «δέκα αιτία»!
Αλλά οι Σερραίοι δεν είναι χάπατα, κι έτσι στον δεύτερο ιστότοπο κάποιος ανώνυμος επισκέπτης ξετινάζει ένα προς ένα τα λάθη του κειμένου και καταλήγει:
την τελευταία δέκα αιτία, θερμά συγχαρητήρια στον ρεπόρτερ για την υπομονή του, «Να φωτίσω τις (δέκα) αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό.».
* Κι ένα λαθάκι που θα το λέγαμε ασήμαντο, αλλά, όπως γράφει ο φίλος που το στέλνει, από Θεσσαλονίκη:
Δεν είναι κανά τρομερό λάθος, αλλά το Αριστοτέλειο Θέατρο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, ακριβώς απέναντι από τον Λευκό Πύργο και το Βασιλικό Θέατρο.
Πράγματι δεν είναι τρομερό -αλλά αναρωτιέμαι πώς γράφτηκε το «χώρος στάθμευσΕΙς».
* Και κλείνω με κάτι που δεν το άκουσα ο ίδιος, αλλά είδα να σχολιάζεται αρκετά.
Από ραδιοφωνική συνέντευξη του Άδωνη Γεωργιάδη:
«Τα δάση από την ίδρυσή τους πολύ πριν την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη καίγονται και αναγεννώνται. Η πυρκαγιά είναι κομμάτι της φύσης.»
Τι εννοεί ο ποιητής «από την ίδρυσή τους»; Ιδρύονται τα δάση; Νομίζω ότι ήθελε να πει «από καταβολής κόσμου» ή κάτι τέτοιο.
Το κακό είναι ότι εδώ και αρκετές μέρες έχει ιδρυθεί πολλή ζέστη και, παρόλο που από χτες ιδρύθηκε ένα ευχάριστο μελτεμάκι, το σαββατοκύριακο προμηνύεται καυτό. Να είστε καλά και να προσέχετε!
