Ποιήματα για τη Λίμνη
Από το βιβλίο Της
ζωής και της αγάπης •Ποίηση 1995-2011
Ελευθερουδάκης 2022
Λίμνη με τα απύθμενα
Λίμνη με τα απύθμενα
τα κύματά σου
τα γαλήνια
νανούρισέ μου μια χαρά
στα νούφαρα,
τα κρίνα
Λίμνη στα ηλιοκαμένα σου
τα λεία τα
κοχύλια
έχω κρυμμένα μυστικά
σαν τα
φαρμάκια μύρια.
Λίμνη θα ’ρθω τ’
απόβραδο
να σμίξω
στις σκιές σου
με δέντρα και φυλλώματα
κλωνάρια απ’ τις ιτιές σου.
Κάποια της σκέψης
όνειρα
εκεί θα
σεργιανίσω
κάποιο καημό της
ζήσης μου
έχω να
σου μιλήσω.
Στ’ ακύμαντά σου τα νερά
τη δροσερή αγκαλιά σου
μη μου λικνίσεις
μια χαρά
το δάκρυ μη
μου σβήσεις.
Στ’ ανήλια σου κι
απρόσιτα
και
σκοτεινά ερέβη
μη και μου
κρύψεις τον καημό
να μη
μου περισσεύει.
6 Ιουλίου
2003
Σημύδες στον άνεμο
Χλωμή η ανταύγεια τ’ ουρανού στης λίμνης τον
καθρέπτη
κι άγγιξε θύμησες
του νου λησμονημένα
έπη.
Φύλλων σκιές, δροσιά δρυμού κιτρινισμένα
δέντρα
ακτίνες
απ’ τα σύννεφα
λαμποκοπούν μια λεύκα.
Θροΐζουν
τα κλωνάρια της
με τα φιλιά του ανέμου
θροΐζουνε κι οι
θύμησες
αντάμα
με μια αγάπη.
Όνειρα αυγής θαμπά, αμυδρά που θε να σβήσει ο
ήλιος
και σε σεντούκια
μιας νυχτιάς θες να τα βρει
γαλήνη.
Κύμα νερού, κύμα απαλό
που με τραβά στο πέρα πάμε στου
ονείρου τον γιαλό
με την πνοή του αγέρα.
Κύμα νερού,
κύμα απαλό
που με τραβά
στη δίνη
φέρε τα λόγια τ’ άγνωρα
μην ξεχασθεί η οδύνη.
Σημύδας
οι ψιθυρισμοί
σε δάσους μονοπάτια ονείρων
σεργιανίσματα
σ’ ερημικά σοκάκια.
Λεύκας συρτό το θρόισμα φύλλων ανατριχίλα
ειν’ τα φιλιά που σβήσανε
σε μνήμης καλντερίμια.
Ω, θε να γείρω τ’ όνειρο
κάπου να ξαποστάσει να μη με καίει πια
η φωτιά
στ’ απρόσιτα τα βάθη.
Μα όσο κι αν στο πέλαγο
κι ορίζοντα μακραίνει τόσο βαθιά μες
στην
καρδιά η ελπίδα που το δένει.
14 Οκτωβρίου 2002
Μια θύμηση
Στο χάραμα σ’ αντίκρισα σκιά
τουπαρελθόντος
Ανατολής
το χάραμα
σ’ έφερε στο μυαλό ξετύλιξες τις
θύμησες
ελπίδες του παρόντος και η καρδιά μου
γέμισε
λες μύρο από ανθό.
Άυλη πάχνη σύρθηκε
στης λίμνης τον καθρέφτη τ’
αστέρια
έκρυψε ο
ουρανός
στην άχνη του νερού κι η αγαπημένη
σου
μορφή
τυλίχτηκε σε
νέφη σ’ απατηλό
ταξίδεμα
στο φέγγος τ’ ουρανού.
Μα έδωσε το διάβα σου
μια γλύκα στην ψυχή μου Νανούρισμα στη
θλίψη
μου
τραγούδι στη
σιγή μου Και χάιδεψες με
όνειρο
του νου μου τα συντρίμμια με έφερες να
σεργιανώ
σ’ αγάπης καλντερίμια.
11 Σεπτεμβρίου 1996
Λία Σιώμου
Η Λία Σιώμου ( Λία Αντωνοπούλου ) γεννήθηκε και
μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών
και μετέπειτα ήλθε στο Michigan State University (MSU)
για μεταπτυχιακές σπουδές, Μαster of Science στην Βιοχημεία. Εργάσθηκε ως ερευνήτρια στο MSU και στο
Northwestern University, Evanston Illinois. Επίσης ως επιστήμων στο U.S
Department of Energy στο Argonne National
Laboratory.
Ποιήματα της έχουν μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δρ.
Αθανάσιο Ζέρβα, καθηγητή και κοσμήτορα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, και έχουν
παρουσιασθεί σε κονσέρτα στην Αμερική και Ελλάδα. Πρόσφατα ( 2022), ο Δρ. Ζέρβας εξέδωσε το CD Lia’s Songs με
δέκα τραγούδια πάνω σε ποιήματα της Λίας Σιώμου. σε συνεργασία με την πολύ
γνωστή μέσο σοπράνο Αγγελική Καθαρίου, τον σπουδαίο Ρώσσο πιανίστα Ιγκόρ
Πέτριν, και άλλους καθηγητές του Παν/μίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη. Τα τραγούδια έχουν ήδη παρουσιασθεί στα
Ωδεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο ΕΡΤecho και
στο Carnegie Hall of the New York City.
To Hellenic Heartbeat Media, Chicago (TVRadioWeb)
έχει παρουσιάσει στην Τηλεόραση συνδιαλέξεις με τη Λία Σιώμου σχετικές με την
ποίησή της. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά
λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες.
Τον Φεβρουάριο του 2022 εκδόθηκε
από τον οίκο Ελευθερουδάκη το συνολικό της έργο ῾Της Ζωής και της Αγάπης῾,
Ποίηση 1995-2011, με εξαιρετικά reviews από σημαίνοντα πρόσωπα
στην Ελληνική Λογοτεχνία ( Δρ. Ανθούλα
Δανιήλ, Τάσο Γαλάτη, Θανάση Νιάρχο, Γεώργιο Βέη).
Ερωδιού η Κατοικία
(2001), Δωδώνη
Αλκυονίδες (2001), Δωδώνη
Μαγιοστέφανο (2003), Γαβριηλίδης
Σπονδή ονείρου (2006), Γαβριηλίδης
Εν γη ερήμω (2007), Γαβριηλίδης
Attica (2014), Γαβριηλίδης
Εις Μνήμην Ουτοπίας (2014), Γαβριηλίδης
Της ζωής και της αγάπης Ποίηση 1995-2011. (2022), Ελευθερουδάκης
159
