Ζωή, σ’ έχω επί λέξει

Η ποιητική συλλογή Ζωή, σ’ έχω επί λέξει ψάχνει λόγους για να υψώσει την αγκαλιά σε άμεση λύτρωση. Δείχνει πώς το «εσωτερικό» έχει τη χροιά του απαρηγόρητου και πώς το αβάσταχτο μπορεί να εσωτερικευτεί και να φωλιάσει σε ελαφρότητες. Εσωτερικευμένα αισθήματα αισιοδοξίας, στοιβαγμένα σε πεσιμιστικές ενατενίσεις. Ο έρωτας παρών και, αν μη τι άλλο, επιλεκτικά ερωτικός.

Αγγελία

Μου έχω βάλει πωλητήριο.
Μήπως και καταφέρω,
κάποτε,
και επενδύσω σοβαρά.
Ποιος ξέρει.
Ίσως κερδίσω την εμπιστοσύνη του ιδιοκτήτη.
Και υπογράψω σύμβαση.
Πολύχρονη.
Ή έστω μηνιαία.
Έστω εμένα.
Μόνο έτσι θα (μ’) ακούσω,
ότι έχω αφήσει οφειλές.
Πωλείται διαμέρισμα διαιρετό.
Κι όμως αφήνει υπόλοιπα.
Δεν είναι αφή.
Είν’ τα χρωστούμενα.
Το μέσα διαμέρισμα νοικιάζεται.
Θα επικοινωνήσουμε.

«Σιωπηρές παρατάσεις ζωής.
Και παραστάσεις δύναμης.
Εις τον κύκλο.
Ωδή στον άνθρωπο
που φωνάζει και δεν ξέρει.
Η πρώτη όψη ερωτική,
για να ’χει το εφήμερο.
Ο παρακλητικός τόνος
απευθύνεται σ’ εμένα.»