Γράφει ο Δρ. Κοσμάς Κοψάρης
Η Χανιωτάκη στην πρώτη της ποιητική συλλογή ξεκινά την περιδιάβαση στην ατέρμονη ποιητική τοιχογραφία με εργαλεία τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις. Διαμορφώνει μια ενδιαφέρουσα ποιητική που αποτυπώνει δυστοπικές αναπαραστάσεις μα πάντα στηριγμένες σε ρεαλιστικά πεδία αναφοράς. Οι αποστεωμένες εικόνες αφαιμαγμένης ανθρωπιάς σηματοδοτούν την ανάγκη προσανατολισμού σε έναν ανθρωποκεντρικό κόσμο. Πρόκειται για την περίπτωση που η αντίθεση επιφέρει τη σύνθεση. Η ηχώ της παραπέμπει στον αντικομφορμισμό της συνείδησης που οι σαθρές και αλλοτριωμένες όψεις του κοινωνικού ιστού την βουλιάζουν στην απάθεια.
Η ανάγκη ενσυναίσθησης όσο και κοινωνικοποίησης της ποίησης ως ανάκλαση ενός ελλείποντος σημείου της τρέχουσας εποχής καθίστανται τα επιτακτικά αιτήματα της ποιήτριας. Η πνευματική ναρκοθέτηση εξουδετερώνει τον έρωτα, οξύνει τη βία. Ο φαύλος κύκλος καθίσταται ατέρμονος όσο η αποπροσωποποίηση των σχέσεων γίνεται μάστιγα σε μια μηχανοποιημένη εποχή. Αυτοί είναι οι τόνοι της Χανιωτάκη, στίχοι κοινωνικής διαμαρτυρίας που καταδεικνύουν επικείμενα ιδεολογικά όσο και αισθητικά αδιέξοδα. Η πρωτόλειά της θυμίζει Γώγου, στην αναπαράσταση της πόλης σαν φυλακή όσων αισθάνονται ακόμη ζωντανοί, στην μοναχικότητα που αποπνέουν τα ποιήματά της, στην συνύπαρξη σκληρότητας και ευαισθησίας στις περιγραφές. Η πόλη αναπαρίσταται εδώ ως απέραντο πεδίο γεμάτο άστεγους, που περιφέρονται μάταια σε έναν ανηλεή κόσμο.
Το επόμενο βήμα της Χανιωτάκη, πέρα από τους καταγγελτικούς τόνους, είναι η υπαρξιακή βυθομέτρηση μέσα από την οπτική του συλλογικού. Γενικά, τα ποιήματά της διέπονται από μια καθολικότητα και από μια διασταλτική ματιά που εξισορροπεί την ιδιαίτερα σκοτεινή υφή τους. Στιγμές σε άμεση αντιπαράθεση με την αιωνιότητα, η αίσθηση αναμετράται με την παραίσθηση, η αγάπη με την απατηλή βίωσή της, το όνειρο κονταροχτυπιέται με τον εφιάλτη, η ανάμνηση με τον κίνδυνο αφανισμού της. Η ποιήτρια εκπροσωπεί πολλές φωνές, εκπέμπει σήματα κινδύνου ως άνθρωπος, ως γυναίκα, ως συλλογικό ασύνειδο. Ένα είναι το βέβαιο, ότι η συλλογή της έχει πνοή, ελπίζουμε να διατηρηθεί στο χρόνο.
The post "Δέκα σελίδες", της Σοφίας Χανιωτάκη appeared first on Vakxikon.gr.
