Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από τον πόλεμο στην Ουκρανία, που ξεκίνησε το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου 2022 όταν η Ρωσία εισέβαλε από πολλά σημεία ταυτόχρονα στο έδαφος της Ουκρανίας, σε μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», όπως την ονόμαζε η ρωσική ηγεσία (και νομίζω πως ακόμα την ονομάζει έτσι). Αλλά βέβαια ήταν πόλεμος, που δεν διάρκεσε τρεις μέρες ή μια βδομάδα, όπως ίσως σκέφτονταν στο Κρεμλίνο, παρά έκλεισε σήμερα χρόνο χωρίς να φαίνεται ορατή κάποια προοπτική τερματισμού, είτε στο πεδίο των μαχών είτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κι ενώ έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες και ανυπολόγιστες καταστροφές στις υποδομές της Ουκρανίας.
Είναι ένας ιδιότυπος πόλεμος, που έχει σε ένα βαθμό χαρακτηριστικά εμφυλίου, σε ένα βαθμό πολέμου μεταξύ δύο κρατών και σε ένα βαθμό παγκόσμιου πολέμου, καθώς οι χώρες του ΝΑΤΟ (και γενικά της λεγόμενης Δύσης) προσφέρουν πολύ σημαντική βοήθεια στην Ουκρανία. Χάρη και στη βοήθεια αυτή, αλλά και στον ηρωισμό του ουκρανικού στρατού, οι ουκρανικές δυνάμεις μπόρεσαν να ανακαταλάβουν εδάφη που είχαν προσωρινά καταληφθεί από τους Ρώσους -με καφεκίτρινο στον χάρτη, ενώ με ροζ φαίνονται τα ρωσικά εδαφικά κέρδη. Στον χάρτη βλέπετε επίσης τα ντε φάκτο σύνορα των περιοχών που έλεγχαν οι αυτοαποκαλούμενες δημοκρατίες του Λουχάνσκ και του Ντονιέτσκ, όπως και τα όρια των τεσσάρων επαρχιών που προσάρτησε η Ρωσία με παράνομα δημοψηφίσματα, χωρίς μάλιστα να τις ελέγχει σε όλη τους την έκταση.
Στις 25 Φεβρουαρίου 2022, μια μέρα μετά τη ρωσική επίθεση, είχα γράψει στο ιστολόγιο:
Οι συνέπειες της χτεσινής απόφασης του Βλαντιμίρ Πούτιν κατά πάσα πιθανότητα θα σημαδέψουν την εποχή μας σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας και μόνο καλές δεν θα είναι, για τους απλούς ανθρώπους στην Ουκρανία, τη Ρωσία και στην Ευρώπη.
Η οποία Ευρώπη είναι η μεγάλη ηττημένη της σύγκρουσης καθώς κινδυνεύει να βγει βαριά τραυματισμένη, με το κύρος της εξαερωμένο και βυθισμένη σε ενεργειακή και οικονομική κρίση -ενώ οι Αμερικανοί, που σε μεγάλο βαθμό εξώθησαν τα πράγματα ως εδώ, θα βρουν αγορές για το υγροποιημένο φυσικό αέριό τους που θ’ αντικαταστήσει το ρωσικό.
Η πρόβλεψη για τον βαρύ τραυματισμό της Ευρώπης δεν έχει, ευτυχώς, επαληθευτεί, τουλάχιστον όχι ακόμα ή όχι σε μεγάλο βαθμό. Αλλά και γενικότερα, στον ένα χρόνο που πέρασε, διαψεύστηκαν πολλές προβλέψεις. Ούτε η Ουκρανία συνθηκολόγησε μέσα σε λίγες μέρες, ούτε η ρωσική οικονομία κατέρρευσε από τις κυρώσεις, Η πρόβλεψη που δεν φαίνεται να διαψεύδεται, είναι ότι δεν φαίνεται στρατιωτική λύση στον ορίζοντα. Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το τέλος στο μακελειό;
Η Ρωσία ασφαλώς βρίσκεται σε δύσκολη θέση αφού ο χρόνος δουλεύει εναντίον της, καθώς οι Ουκρανοί θα εξοπλίζονται με ολοένα και ισχυρότερα όπλα. Βέβαια, έχει εδαφικά κέρδη, αλλά να θυμηθούμε ότι στον Πρώτο πόλεμο η Γερμανία συνθηκολόγησε ενώ ο στρατός της βρισκόταν μέσα στη Γαλλία και χωρίς να έχει πέσει τουφεκιά σε γερμανικό έδαφος (αν κάνω λάθος διορθώστε με).
Τον τελευταίο καιρό οι Ρώσοι σημειώνουν αργή και βασανιστική πρόοδο, με βαριές όμως απώλειες, ιδίως στο μέτωπο του Μπαχμούτ, όπου χύνεται αίμα για το κάθε χωριό, σπίτι το σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά -είπαμε, πρώτος παγκόσμιος. Και οι δυο πλευρές φαίνεται να επιδιώκουν ένα συντριπτικό πλήγμα στον αντίπαλο, που θα τον κάνει να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά προς το παρόν τέτοια προοπτική δεν φαίνεται πιθανή. Κι έτσι, το φονικό και οι καταστροφές συνεχίζονται.
Άραγε, του χρόνου τέτοια μέρα τι θα γράφουμε; Εσείς τι προβλέπετε;
