cine cf80cebfcebbceb5cebcceb9cebacf8c cebccebfcf85cf83ceb5ceafcebf cf84ceb1 cf83cf85cebd cf84ceb1 cf80cebbceb7cebd cebaceb1ceb9 cf84ceb1

Ήταν όντως εντελώς έξαφνη η είδηση, ότι ένας ολοκαίνουργιος θερινός κινηματογράφος θα έκανε πρεμιέρα στο κέντρο της Αθήνας στις 28 Ιουλίου (με το γαλλικό φιλμ «Άιφελ»). Ως γεγονός από μόνο του μπορεί να είναι ευχάριστο, όμως, δημιούργησε και πλήθος (αναπάντητων) ερωτημάτων, τα οποία δεν θα προέκυπταν εάν το Cine Πολεμικό Μουσείο (Ριζάρη 2) δεν βρισκόταν στο συγκεκριμένο location, που ακόμη κι αν δεν το γνωρίζει κανείς, «καρφώνεται» από την ονομασία του. Πολλά από τα ερωτήματα τα οποία απασχόλησαν και συζητήθηκαν έντονα από την κινηματογραφική αγορά (και ειδικότερα από ιδιοκτήτες κινηματογράφων), κατέληξαν να γίνουν και ερώτηση από την Αντιπολίτευση, θέμα το οποίο δεν πήρε «σοβαρές» διαστάσεις από τα ΜΜΕ (έναδύο ήταν τα βασικά δημοσιεύματα), αφήνοντας να αιωρούνται επιπλέον… υποψίες (μερικώς προβλέψιμες, if you ask me). Αντ’ αυτού, επικράτησε το… lifestyle και τα στερεοτυπικά άρθρα «χαριτωμενιάς» που έμοιαζαν περισσότερο με publi.

CINE POLEMIKO MOUSEIO 2

Καθώς τα ερωτήματα (που μπορείτε να εντοπίσετε στα άνωθεν links) παραμένουν αναπάντητα και δεν δύναμαι να τοποθετηθώ γύρω από το όλο παρασκήνιο της… ξαφνικής εμφάνισης του Cine Πολεμικό Μουσείο, θεώρησα επαγγελματικά σωστό να επισκεφθώ το εν λόγω θερινό και να κρίνω, δίχως διάθεση για «δημόσιες σχέσεις» πάντοτε, αυτό που βίωσα ως κανονικός θεατής που πάει σινεμά, πληρώνει το εισιτήριό του και θέλει να ευχαριστηθεί την ταινία που έχει επιλέξει.

Η εξωτερική όψη του κινηματογράφου είναι μοντέρνα και δε σε προετοιμάζει καθόλου ότι πρόκειται να εισέλθεις σε θερινό σινεμά, με ένα (κλειστό ακόμη) μέρος του νεόκτιστου στα δεξιά να φημολογείται πως θα έχει πιο εστιατορική χρήση. Με λίγα λόγια, η αίσθηση θυμίζει περισσότερο υπαίθριο bar – εστιατόριο. Μέσα σε όλη αυτή τη διάθεση του σύγχρονου και του design-άτου, λοιπόν, ήταν πλέον παράδοξο και γραφικό το άκουσμα του… γνωστού τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη για τα θερινά σινεμά (σοβαρά, τώρα;).

Η πρώτη παράσταση (το «Minions 2: Η Άνοδος του Γκρου») είχε αρκετά (για καθημερινή) πιτσιρίκια, με γονείς που θα έλεγα ότι μπορεί να έκαναν αυτή τους την έξοδο από… walking distance κατοικίες. Έβγαζε ένα κάποιο «upper class» καλών εποχών Κολωνακίου το πράγμα, το οποίο μπορεί κανείς να ταυτίσει εύκολα (και) με την υψηλή τιμή του εισιτηρίου (12 ευρώ για τους ενήλικες, 7 ευρώ για τα παιδιά). Λιγότεροι ήταν εκείνοι που περίμεναν για την προβολή του «Ούτε Καν» στις 22:15, το οποίο ήθελα να παρακολουθήσω ξανά στο σινεμά και δη σε θερινό, διότι θεωρώ ότι ταιριάζει στα wide open spaces του φιλμ. Επίσης, είχα ενημερωθεί ότι η οθόνη είναι ιδιαίτερα μεγάλη και ο ήχος δυνατός. Αφού παραλάβαμε και το «welcome drink» (καταπραϋντικό για το σιχτίρισμα μερίδας θεατών που θα αντιδράσουν με το εισιτήριο) και πληροφορηθήκαμε πως εξασφαλίσαμε και μία δωρεάν επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείο, καθίσαμε ανάμεσα σ’ ένα ετερόκλητο κοινό σχετικά νεαρής ηλικίας, το οποίο ήμουν σίγουρος ότι… θα μισήσει το έργο (ήταν αργά για να πάω για ΛΟΤΤΟ μετά)! Επίσης, περίεργη (και όχι καλή) εντύπωση μου έκαναν ορισμένα καθίσματα με μαξιλαράκια τα οποία ήταν «reserved» (για κανέναν, ουσιαστικά…).

CINE POLEMIKO MOUSEIO 3

Ας δούμε τώρα τα αρνητικά και τα θετικά του Cine Πολεμικό Μουσείο:

1) Η τιμή του εισιτηρίου. Καταλαβαίνω ότι το σινεμά (λίγο-πολύ) πάει έτσι να βγάλει τα «σπασμένα» της καθυστερημένης έναρξής του σε τούτη τη θερινή σεζόν και καθώς η επένδυση φαίνεται, είναι μερικώς σεβαστό. Εάν, όμως, η τιμή παγιωθεί σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, δηλώνει ελιτισμό και μάλιστα σε εποχές κοινωνικού ζόφου. Θέλει προσοχή αυτό στο μέλλον.

2) Ο φωτισμός του Πολεμικού Μουσείου! Πέφτει αρκετό φως επάνω στην οθόνη από δίπλα, μοιραία. Δεν είναι πάντα τόσο αντιληπτό, όμως, σε νυχτερινά πλάνα (της ταινίας που παρακολούθησα ήταν πολλά, για παράδειγμα) σε κάνει να κοιτάξεις προς τα δεξιά και να θέλεις να γκρινιάξεις.

3) Ο θόρυβος από τους γύρω δρόμους! Ίσως είναι πιο έντονος το βράδυ, λόγω ταχύτητας των οχημάτων (που πετυχαίνουν έρημες ασφάλτους). Όποτε περνούσαν μηχανάκια, δεν ήταν εύκολο να τα αγνοήσεις… Ευτυχώς, οι άνθρωποι του κινηματογράφου μάλλον το έχουν αντιληφθεί και έχουν λάβει τα μέτρα τους… ανταποδίδοντας (βλέπε ήχο στα θετικά)! Κατά τα άλλα, υφίσταται και τούτη η απορία: δεν υποτίθεται ότι φέτος ίσχυσε ένα (θεόκουλο) ΦΕΚ που όριζε ιδιαίτερα χαμηλή ένταση για τα θερινά σινεμά, κυρίως για τη δεύτερη παράσταση;

4) Η αντανάκλαση της εικόνας από την οθόνη στην επιφάνεια της κορυφής των μπροστινών ηχείων. Μου αποσπούσε την προσοχή από τη στιγμή που ξεκίνησαν να παίζουν τα σποτάκια. Κάπως πρέπει να λυθεί, ενοχλεί το βλέμμα, καθώς τα ηχεία έχουν μια ελαφρά κλίση προς τα κάτω.

5) Δεν παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής προπώλησης εισιτηρίων. Κάποιοι θεατές το απαιτούν, πλέον, γι’ αυτό και το επισημαίνω ως αρνητικό.

CINE POLEMIKO MOUSEIO 1

+

1) Απίστευτα δυνατός ήχος! Λίγο έλειψε να σηκωθώ και να τους πω να το χαμηλώσουν λίγο, μην έρθει η Αστυνομία! Εξαιρετική δουλειά, τα μπροστινά θερίζουν, τα περιφερειακά είναι σωστά αισθητά. Θεωρώ πως κάπου γίνεται (και) σκόπιμα, για να καλυφθεί ο θόρυβος από τους τριγύρω δρόμους (στα άνωθεν αρνητικά). Στην τελική, ορθά πράττουν, αφού δεν ενοχλούν γείτονες (κωλοφαρδία, αντιλαμβάνεστε…).

2) Τεράστια (για θερινό) οθόνη. Επειδή πολλές φορές στο σινεμά, size matters. Αρκεί να βρίσκει και να παίζει κι ανάλογες ταινίες που το ζητάνε αυτό το μέγεθος. Διαφορετικά, τζάμπα ο κόπος…

3) Έχει (POLIS) parking ακριβώς δίπλα. Αυτό, βέβαια, ανεβάζει αμέσως το συνολικό κόστος της εξόδου σας (χωρίς καν να συμπεριλάβω την κατανάλωση από το bar…).

4) Πρόβλεψη και προσβάσιμες θέσεις ΑμεΑ. Εδώ που τα λέμε, τις περισσότερες φορές είναι κενές σε θερινά ή και χειμερινές αίθουσες, όμως, οφείλουν να υπάρχουν. Δηλώνει μια κάποια ευγένεια (ή ψευτο-«άλλοθι» δήθεν «πολιτικής ορθότητας»).

5) Ένα αναμενόμενα καλό bar, με κάποια ενδιαφέροντα εξτραδάκια (από κεφτεδάκια μέχρι corn dogs), το οποίο ενδέχεται ν’ αυξήσει τον κατάλογό του (πόσω μάλλον όταν λειτουργήσει κανονικά και η «αγκαζέ» κουζίνα). Προσωπικά, δηλώνω αρκετά αδιάφορος απέναντι στην προοπτική του να τρώω βλέποντας ταινία, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως η ατμόσφαιρα του χώρου εμπνέει περισσότερο για cocktails.

Πάνω-κάτω, η πρώτη εντύπωση είναι… «ναι, ΟΚ». Προφανώς και σηκώνει βελτιώσεις τούτο το σινεμά. Απλά, πρέπει να απαντηθούν επισήμως κι εκείνα τα ερωτηματικά που πλανώνται πάνω από τη διαθεσιμότητα αυτού του χώρου για τέτοια χρήση.

Ο ακόλουθος χώρος των σχολίων είναι ανοιχτός για δικές σας παρατηρήσεις σε σχέση με το Cine Πολεμικό Μουσείο, ειδικά για τους αναγνώστες οι οποίοι ήδη το επισκέφθηκαν και θα ήθελαν να τοποθετηθούν ή να μοιραστούν τη δική τους εμπειρία μαζί μας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *