ceb4ceb9ceb5cf81cebcceb7cebdceb5ceafceb1 cf83cf84ceb7 cebdcf85cf81ceb5cebcceb2ceadcf81ceb3ceb7 cebaceb1ceb9 cf83cf84cebf cebdcf84ceb1

Ως γνωστόν, το ιστολόγιο ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη μετάφραση (έτσι βγάζουμε το ψωμί μας άλλωστε). Η φίλη μας η Μαρία είχε την καλή ιδέα να πληκτρολογήσει μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο της Nataly Kelly και του Jost Zetzsche (όπως κι αν προφέρεται) «Για να μην είμαστε χαμένοι στη μετάφραση» (Πεδίο, 2017, αγγλικός τίτλος Found in Translation) σε μετάφραση-προσαρμογή της Ελένης Τζιάφα, ένα βιβλίο αφιερωμένο στους απανταχού στον κόσμο μεταφραστές και διερμηνείς. Ο τίτλος του βιβλίου κάνει βέβαια λογοπαίγνιο με τον τίτλο της ταινίας Lost in Translation της Σοφίας Κόπολα, που έχει γίνει παροιμιώδης στα ελληνικά (Χαμένοι στη μετάφραση) και νομίζω ότι ο ελληνικός τίτλος του βιβλίου είναι πετυχημένος κι ας μην (ή μάλλον: ακριβώς επειδή δεν) ακολουθεί κατά λέξη τον αγγλικό.

Ηδη έχουμε παρουσιάσει άλλα δύο αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό. Ένα για τις μεταφράσεις θρησκευτικών κειμένων τον Απρίλιο κι άλλο ένα για τις μεταφράσεις εμπορικών ονομασιών. Σήμερα θα δούμε αποσπάσματα από το 2ο κεφάλαιο, που έχει τίτλο Μετάφραση, πόλεμος και ειρήνη και που κυρίως ασχολείται με τη διερμηνεία στον διπλωματικό τομέα και στην πολιτική – τα δύο βασικά κείμενα της ενότητας περιγράφουν τα διλήμματα ενός διερμηνέα της δίκης της Νυρεμβέργης και ενός ντόπιου διερμηνέα στο Νταρφούρ. 

Μπαίνουμε έτσι στα χωράφια του αδελφού κλάδου, των διερμηνέων, κάτι που σπάνια κάνω, διότι για μένα η διερμηνεία είναι αχαρτογράφητο έδαφος. Παρόλο που τα δυο μας επαγγέλματα ασχολούνται, και τα δύο, με τη μεταφορά κειμένου από μια γλώσσα σε μιαν άλλη, γραπτά οι μεν και προφορικά οι δε, και παρόλο που ο πολύς κόσμος συχνά τα μπερδεύει (είναι πολύ συνηθισμένο να αποκαλούν «μεταφραστή» τον διερμηνέα που βρίσκεται πλάι στους πολιτικούς σε μια συνάντηση κορυφής), η άσκηση της διερμηνείας διαφέρει πολύ από την άσκηση της μετάφρασης. Τους διερμηνείς, μάλιστα, τους θαυμάζω και μου φαίνεται ότι κάνουν θαύματα, έτσι που δουλεύουν σε πραγματικό χρόνο και κάτω από πίεση που μου φαίνεται τρομακτική -προσωπικά, ελάχιστες φορές έχω κάνει διερμηνεία και μάλιστα σε εντελώς ερασιτεχνική βάση. Θεωρώ τη δικιά τους δουλειά δυσκολότερη από τη δική μου, και πιστεύω πως ένας καλός διερμηνέας θα τα καταφέρει αν κληθεί να μεταφράσει γραπτό κείμενο, ενώ το αντίστροφο αμφιβάλλω αν ισχύει.

Τέλος πάντων, παραθέτω το κείμενο που είχε την καλή διάθεση να πληκτρολογήσει η φίλη μας η Μαρία, και αφηγούμαι στο τέλος και μια εμπειρία δική μου.

Διερμηνεία υψίστης σημασίας στη Νυρεμβέργη

Ήξερα ότι είχαμε κάτι διαφορετικό, από τότε ακόμη που ήμουν πέντε χρονών. Δεν είχα παππούδες, θείες, θείους ή ξαδέρφια. Τα άλλα παιδιά μού έλεγαν: «Α, είσαι Γερμανίδα. Είσαι Ναζί». Αισθανόμουν βαθιά θλίψη, μια μεγάλη απώλεια. Αισθανόμουν ξένη σε μια ξένη χώρα. Περνάει και στην επόμενη γενιά αυτό το βαρύ πένθος και ο θυμός για τη σκλαβιά και το θανατικό. [1]

peter less2 263x186 1

Ο Πίτερ Λες στη Νυρεμβέργη, δεύτερος από αριστερά στον θάλαμο των διερμηνέων (πιάνει το κεφάλι του)

Ήταν αλήθεια – εν μέρει τουλάχιστον. Υπήρχε κάτι που έκανε τη μικρή Νέτι και τις αδερφές της να διαφέρουν από τα άλλα παιδιά στη γειτονιά της στο Σικάγο. Ήταν Γερμανίδα και η οικογένειά της πράγματι είχε κάποια σχέση με τους Ναζί – όχι όμως αυτή για την οποία τα άλλα παιδιά την κορόιδευαν στην αυλή του σχολείου. Ο πατέρας της Νέτι, ο Πίτερ Λες (Peter Less), συνέβαλε ουσιαστικά, ώστε οι ναζί εγκληματίες πολέμου να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης (με τη νομική έννοια, τουλάχιστον). Ως διερμηνέας στη δίκη της Νυρεμβέργης, στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο που συγκροτήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς και τους Γάλλους, ο Πίτερ Λες έκανε διερμηνεία για το σύνολο των είκοσι τεσσάρων κατηγορουμένων ηγετών της ναζιστικής Γερμανίας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πίτερ δεν κατέστησε απλώς δυνατό να πραγματοποιηθεί όλο αυτό σε μια κρίσιμη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτό που είναι σχεδόν αδιανόητο είναι ότι εκείνοι οι άνθρωποι των οποίων υπήρξε η φωνή – κάθε μέρα επί δέκα ολόκληρους μήνες – ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο της μητέρας του. Και του πατέρα του. Και της γιαγιάς του. Και της μοναδικής του αδερφής. Ολόκληρη η οικογένειά του είχε εξοντωθεί στο Άουσβιτς. Ο Πίτερ έδωσε φωνή στους δολοφόνους στο δικαστήριο, ενώ στεκόταν μόλις λίγα μέτρα μακριά τους.

Πώς τα κατάφερε; «Πρέπει να αφήνεις τα συναισθήματά σου πίσω και να γίνεσαι μηχανή», μας εξήγησε ο Πίτερ. «Αλλιώς δεν μπορείς να λειτουργήσεις. Δεν μπορείς να κάνεις αυτό που σε προσέλαβαν να κάνεις». H ικανότητα του Πίτερ να ελέγχει τα συναισθήματά του του έδωσε τη δύναμη να παίξει έναν καίριο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο γράφτηκαν εκείνες οι σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Έκανε διερμηνεία στις δίκες των Χέρμαν Γκέρινγκ (Hermann Göring) και Ρούντολφ Ες (Rudolph Hess) μεταξύ άλλων. Όταν τον ρώτησαν πώς άντεχε να βρίσκεται κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους, ο Πίτερ εξήγησε: «Δεν ήταν εύκολο. Καθόμουν στην ίδια αίθουσα με τους ανθρώπους που κατά πάσα πιθανότητα σκότωσαν τους γονείς μου, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω τα συναισθήματά μου να εμπλακούν στη δουλειά μου. Ορκίστηκα να κάνω όσο το δυνατόν πιο πιστή διερμηνεία, να μεταφέρω τις ιδέες του ομιλητή στο κεφάλι του ακροατή. Αυτό λοιπόν κάναμε». Ο Λες ήταν μόλις είκοσι πέντε ετών εκείνη την εποχή.

Το ψυχικό τραύμα ωστόσο ήταν βαθύ. Πολλοί διερμηνείς ήταν τόσο αναστατωμένοι που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη διερμηνεία. Ενώ άλλοι παραιτήθηκαν εντελώς από το πόστο τους, ο Πίτερ προσέγγισε τη δουλειά του με έναν απροσδόκητο τρόπο, αντιμετωπίζοντας τους ναζί εγκληματίες πολέμου ως ανθρώπινα όντα: «Εξακολουθούν να είναι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα ήταν εξαιρετικά ευφυείς. Θα ήταν ένα επικίνδυνο λάθος να τους κάνουμε να ακούγονται σαν να μην ήταν». Συχνά ο Πίτερ είχε αμφιβολίες αν στ’ αλήθεια τον χρειάζονταν ως διερμηνέα. «Καταλάβαιναν αγγλικά, αλλά ήταν πλεονέκτημα γι’ αυτούς να περιμένουν τη μετάφραση, ώστε να έχουν χρόνο, για να σκεφτούν πριν απαντήσουν».

Ωστόσο ο Πίτερ μας εξήγησε ότι γι’ αυτόν η δουλειά ήταν ευκολότερη για έναν πολύ σημαντικό λόγο – ως Γερμανός και ο ίδιος, κατανοούσε την κουλτούρα. «Είχα μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί γνώριζα τους Γερμανούς. Ήξερα τον τρόπο που σκέφτονται οι Γερμανοί, την ψυχή τους, που είναι κάτι πιο ευρύ από τη γλώσσα. Ήξερα πώς λειτουργεί το μυαλό τους».

Ο Λες όμως έπρεπε να μάθει επίσης πώς λειτουργούσε ο εξοπλισμός κι αυτό δεν ήταν εύκολη δουλειά. Η μέθοδος διερμηνείας που θα χρησιμοποιούνταν – η ταυτόχρονη διερμηνεία – απαιτούσε από τους διερμηνείς να ακούν και να μιλούν ταυτόχρονα. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε στη Νυρεμβέργη μια νέα τεχνολογία[2]. Ευτυχώς ο Λες είχε μαθητεύσει στη Σχολή Διερμηνέων (École  d’Interprètes), ένα τμήμα χρηματοδοτούμενο από το ίδρυμα Ροκφέλερ στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, το οποίο πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας και στις τεχνικές ταυτόχρονης διερμηνείας. Ο Λες αποφοίτησε λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια μέρα κάποιοι αμερικανοί στρατιωτικοί κατέφθασαν στη σχολή και εξέτασαν καμιά δωδεκαριά άτομα. Προσέλαβαν τρεις συμπεριλαμβανομένου του Λες. Την επόμενη μέρα πέταξε για Νυρεμβέργη.

Σήμερα είναι γνωστό ότι οι διερμηνείς που αναλαμβάνουν τέτοιου είδους διερμηνείες, με αντικείμενο που προκαλεί οδύνη, μπορεί να βιώσουν μετατραυματικό στρες. Οι διερμηνείς που εργάζονται σε διεθνή δικαστήρια εγκλημάτων πολέμου έχουν αυξημένες πιθανότητες να χρειαστούν ψυχολογική υποστήριξη. Τέτοιου είδους υποστήριξη δεν παρεχόταν στους διερμηνείς που υπηρέτησαν στη Νυρεμβέργη. Η ψυχολογική υποστήριξη δεν ήταν ακόμη διαδεδομένη, ενώ ο Φρόιντ είχε πεθάνει μόλις το 1939.

Παρά το ειδεχθές περιεχόμενο των λόγων που έπρεπε να μεταφράζει, ο Λες μιλά ήρεμα και ταπεινά για την εμπειρία στη Νυρεμβέργη. Χαμογελά μάλιστα, καθώς θυμάται μια παρανόηση για την οποία αστειεύεται λέγοντας ότι «σχεδόν οδήγησε στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Το περιστατικό μοιάζει αρκετά αθώο. Ο Λες απλώς μετέφρασε τη φράση: «Τι έκανε η Ρωσία;». Ωστόσο κατάλαβε ότι έκανε ένα σοβαρό λάθος, όταν ένας ρώσος αξιωματικός πετάχτηκε αμέσως και άρχισε να κουνά τα χέρια του στον αέρα. Η φράση στην πραγματικότητα ήταν, όπως ακούστηκε στο δικαστήριο, ως εξής: «Τι έκανε ο Ράσερ;».

Η φράση αναφερόταν στον γερμανό στρατηγό Ράσερ (Rascher) και όχι στη Ρωσία. Ο Λες απλώς είχε παρακούσει. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πώς μπορεί να συμβεί αυτό σε κάποιον που ακούσει και μιλά σε δύο γλώσσες ταυτόχρονα και κάτω από τρομερή πίεση, χρησιμοποιούσε για πρώτη φορά μια εντελώς πρωτοποριακή τεχνολογία (αυτή που χρησιμοποιούμε και σήμερα) και εργαζόταν στην πρώτη του πραγματική δουλειά μετά την αποφοίτησή του. Αυτή ήταν και η τελευταία του δουλειά. Με την εργασία του στη Νυρεμβέργη η διερμηνεία που έκανε θα του έφτανε για μια ζωή – και για πολλές ζωές ακόμη θα λέγαμε – συμπεριλαμβανομένης της ζωής όλων των αγαπημένων του που έχασε εξαιτίας αυτών για τους οποίους έκανε τη διερμηνεία.

[1] Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Peter Less και της κόρης του Nettie, που πραγματοποιήθηκε από τους συγγραφείς τον Δεκέμβριο του 2011

[2] Βλ. Francesca Gaiba, The Origins of Simultaneous Interpretation: The Nuremberg Trial (Ottawa, ON: University of Ottawa Press, August 1998). Περιλαμβάνει σύντομα βιογραφικά των διερμηνέων στη δίκη της Νυρεμβέργης.

Η φωνή των θυμάτων

  Η φρίκη κάθε πολέμου είναι δύσκολο να χωρέσει στο μυαλό του ανθρώπου, ίσως όμως στην πιο σύγχρονη ιστορία καμιά εικόνα δεν ήταν τόσο οδυνηρή όσο εκείνη της φρικτής σφαγής των ανθρώπων στο Νταρφούρ, μια περιοχή στο δυτικό Σουδάν, από το 2003 έως το 2009. Ο Νταούντ Χάρι (Daoud Hari) φρόντισε να το  μάθουμε όλοι εμείς. Με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο ο Χάρι έκανε διερμηνεία για δημοσιογράφους από το BBC , τους New York Times και το NBC, προκειμένου ο κόσμος να μάθει τι συνέβαινε στο λαό του.

O Xάρι εργάστηκε ως διερμηνέας από το 2003 μέχρι τη σύλληψή του το 2006. Κατά τη διάρκεια εκείνης της τριετίας υπήρξε μάρτυρας της δολοφονίας του αγαπημένου του αδερφού, είδε χωριά να ξεκληρίζονται, ομαδικούς βιασμούς μικρών κοριτσιών, ακρωτηριασμούς παιδιών, είδε τη βίαιη αποσυγκρότηση μιας κοινωνικής δομής που είχε διάρκεια αιώνων στις εθνοτικές ομάδες του Νταρφούρ. Αντί όμως να αρπάξει ένα όπλο και να πολεμήσει αυτές τις φρικτές αδικίες, ο Χάρι χρησιμοποίησε την ευχέρειά του στην αραβική και την αγγλική γλώσσα καθώς και τη μητρική του γλώσσα ζαγκάουα, για να βοηθήσει τους δημοσιογράφους και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τις φρικαλεότητες στο Σουδάν. Αυτοί οι δημοσιογράφοι με τη σειρά τους δημοσίευαν τα ρεπορτάζ τους στις χώρες τους, ευαισθητοποιούσαν το κοινό και έτσι αυξήθηκαν οι πιέσεις από τις άλλες χώρες προς την κυβέρνηση του Σουδάν. Χάρη σ’ αυτόν τα θύματα απέκτησαν φωνή:

Οι ιστορίες άρχισαν να ξεχύνονται, μας τις αφηγούνταν ήσυχα ήσυχα σαν να μας σέρβιραν

τσάι. Αυτές οι ιστορίες, που τις έλεγαν έτσι αργά και χωρίς συναίσθημα, έκαναν τα μάτια μου και τη φωνή μου να πλημμυρίζουν καθώς μετέφραζα· γιατί, όταν στους ανθρώπους δεν έχει απομείνει πια κανένα συναίσθημα γι’ αυτές τις ιστορίες, μένει η δική σου καρδιά που πρέπει να αποδώσει αυτό το συναίσθημα.

Είναι ειρωνικό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό το ότι αυτή η αυτοβιογραφία έχει τον τίτλο Μεταφραστής: Η μαρτυρία ενός αυτόχθονα για το Νταρφούρ[1]. Ο Χάρι όχι μόνο δεν μετέφρασε ποτέ γραπτό λόγο – έκανε μόνο διερμηνεία προφορικού λόγου – αλλά και πολύ λίγα πράγματα αναφέρει ρητά μέσα στο βιβλίο για τη διαδικασία της διερμηνείας. Η καταλληλότητα του τίτλου του βιβλίου έχει βαθύτερες ρίζες από τους απλούς ορισμούς των λημμάτων μετάφραση και διερμηνεία σε ένα λεξικό. Η λέξη translation (μετάφραση) προέρχεται από τη λατινική translatus, η οποία σημαίνει «μεταφέρω», όπως από τη μια όχθη του ποταμού στην άλλη, ή – όπως στην περίπτωση του Χάρι – με τη μορφή της δημιουργίας σχέσεων. Η ικανότητα του Χάρι να κάνει διερμηνεία, μεταφέροντας προφορικά τη γλώσσα μεταξύ των αραβικών ή των ζαγκάουα ή των αγγλικών, έδωσε στους εργοδότες του τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν εντός του Νταρφούρ· αλλά ήταν η ικανότητά του να χτίζει σχέσεις που του επέτρεψε να επιβιώσει. Μόνο κατά το τελευταίο του ταξίδι, όταν συνελήφθη από την ίδια τη σουδανική κυβέρνηση και φυλακίστηκε υπό απάνθρωπες συνθήκες, χρειάστηκαν σχέσεις πέρα από εκείνες που είχε δημιουργήσει ο ίδιος, για να σωθεί η ζωή του. Ο Χάρι, ο δημοσιογράφος και ο οδηγός του φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν για πολλούς μήνες, ώσπου η διεθνής πίεση να αναγκάσει τη σουδανική κυβέρνηση να απελευθερώσει τους κρατούμενους.

Οι προσπάθειες του Χάρι έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη συγκέντρωση των μαρτυριών των ξένων παρατηρητών, ώστε να παραπεμφθεί ο πρόεδρος του Σουδάν, Ομάρ Αλ Μπασίρ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2010 αλλά και να επιτευχθεί η σύναψη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας στο Σουδάν. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια εκείνης της τριετίας τρόμου ο Χάρι είχε την επιλογή να εγκαταλείψει τη μάχη ή να πολεμήσει. Έκανε το δεύτερο, χρησιμοποιώντας ένα όπλο που ηχούσε πιο δυνατά από τα πολυβόλα: τη γλώσσα.

Όταν φέρνουμε στη σκέψη μας τη διερμηνεία, συνήθως φανταζόμαστε έναν διερμηνέα του ΟΗΕ  να στέκεται πίσω από έναν ξένο αξιωματούχο και να του ψιθυρίζει στο αυτί ή έναν διερμηνέα συνεδρίων μέσα στην καμπίνα του ή ακόμη έναν επαγγελματία ιατρικής ή νομικής διερμηνείας σε ένα νοσοκομείο ή σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Ωστόσο πάμπολλοι ανώνυμοι διερμηνείς του στρατού, εν ενεργεία σήμερα, οπωσδήποτε φέρουν ένα πολύ βαρύ γλωσσικό και συναισθηματικό φορτίο, το οποίο οι συνάδερφοί τους σε πιο ειρηνικά περιβάλλοντα ποτέ δεν θα γνωρίσουν[2].

[1] Βλ. Daoud Hari, The Translator: A Tribeman’s Memoir of Darfur (New York: Random House, 2008).

[2] H υποστήριξη προς τους διερμηνείς στις περιοχές των συρράξεων είναι περιορισμένη, παρόλο που πολλοί από αυτούς εργάζονται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ένα πρόγραμμα για τη βοήθεια σε διερμηνείς είναι το InZone της καθηγήτριας Barbara Moser-Mercer  από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης το οποίο ξεκίνησε το 2006. Βλ. http:/www.unige.ch/in zone/who-we-are/.

Μια άλλη μη κερδοσκοπική οργάνωση είναι η Red T (www.red-t.org),

Θα είμαστε εδώ και μετά από εσάς  

Πιθανόν να έχετε ακούσει αυτή τη σκληρή φράση που υποτίθεται ότι ειπώθηκε από τον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ το 1956 κατά τη συζήτηση για τα πλεονεκτήματα του κομμουνισμού έναντι του καπιταλισμού: «θα σας θάψουμε!». Ποιο είναι το πρόβλημα; Αυτή ήταν μια κατά λέξη μετάφραση που δεν μετέφερε το αληθινό μήνυμα, όπως ήταν η πρόθεση του ομιλητή. Ο Χρουστσόφ χρησιμοποίησε ένα παλιό ρητό: «мы вас похороним!» που σημαίνει περίπου: «θα είμαστε εδώ, αφού πεθάνετε και χαθείτε» ή «θα είμαστε εδώ και μετά από εσάς», αποδίδοντας ουσιαστικά την πεποίθησή του ότι ο κομμουνισμός θα επικρατήσει του καπιταλισμού. Οι Αμερικανοί θεώρησαν ότι οι Ρώσοι ήθελαν να τους ξεκάνουν με μια επίθεση με πυρηνικά.

[Για τη φράση του Χρουστσόφ υπάρχει και το άρθρο στη Βικιπαίδεια]

Κάτω οι πατάτες

Στο Ιράν η φράση Marg bar Amrika επαναλαμβάνεται συχνά στις διαδηλώσεις και τη βλέπουμε σε πανό που κρατούν δυσαρεστημένοι διαδηλωτές. Η φράση συνήθως μεταφράζεται κατά λέξη ως «θάνατος στην Αμερική» αλλά στην πραγματικότητα σημαίνει «Κάτω η Αμερική». Ο Χουμάν Μαζντ (Hooman Majd), ο ποίος υπήρξε διερμηνέας του προέδρου Αχμαντινετζάντ, εξήγησε ότι η φράση «θάνατος στην Αμερική» είναι υπερβολικά ακραία ως μετάφραση. Όπως κατέδειξε ο Μαζντ, ο Αχμαντινετζάντ έδινε κάποτε πατάτες ως αντάλλαγμα για ψήφους. Μετά το γεγονός αυτό οι διαδηλωτές φώναζαν «Marg bar seeb zameeni!». Έλεγαν κατά λέξη «θάνατος στις πατάτες» αλλά θα ήταν παρατραβηγμένο να θεωρήσουμε ότι ήθελαν να σκοτώσουν τις πατάτες.

Σαμποτάζ στη μετάφραση;

Για να κλείσω με μια δική μου ανάμνηση, που την έχω διηγηθεί ξανά, πριν από πολλά χρόνια το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε ορίσει εξεταστική επιτροπή για το ναυάγιο του πλοίου Πρεστίζ στα ανοιχτά της Γαλικίας. Οι βουλευτές πήραν κατάθεση από τους εμπλεκόμενους, ανάμεσά τους και από τον Έλληνα πλοίαρχο, ο οποίος υποστήριξε κάποια άποψη, νομίζω ότι αν δεν τον ρυμουλκούσαν θα είχε αποφευχθεί το κακό.

Στην έκθεσή του, ο Ολλανδός βουλευτής χρησιμοποίησε το ρήμα maakte de bedenking (ή κάπως έτσι) δηλαδή «εξέφρασε την άποψη, υποστήριξε». Το ιδιωτικό μεταφραστικό γραφείο που ανέλαβε τη μετάφραση δεν είχε πρόχειρον ολλανδομαθή μεταφραστή, και ανάθεσε τη δουλειά σε γερμανομαθή, ο οποίος, προφανώς επειδή das Bedenken στα γερμανικά σημαίνει και αμφιβολία, δυσπιστία, το μετέφρασε «εξέφρασε αμφιβολία κατά πόσον…», δηλαδή περίπου το αντίθετο, με αποτέλεσμα την άλλη μέρα κάποιος Έλληνας ευρωβουλευτής, βλέποντας τη διαφορά του ελληνικού κειμένου από το αγγλικό, να μιλήσει για σαμποτάζ των μεταφραστικών υπηρεσιών!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *