cf83cf85cebacebfcf86ceb1cebdcf84ceb9cebaceac cebcceb5ceb6ceb5ceb4ceaccebaceb9ceb1

Που βέβαια τα λέω έτσι εξαιτίας της συζήτησης που έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον αγγλικό όρο sycophant, που τον χρησιμοποίησε τις προάλλες ο πρωθυπουργός στο Στρασβούργο λανθασμένα, επηρεασμένος από την ελληνική σημασία της λέξης: είπε They accuse me of being a liar, a sycophant, εννοώντας «με λένε συκοφάντη», ενώ η αγγλική λέξη έχει αλλάξει σημασία και σημαίνει «κόλακας, τσανακογλείφτης».

Το λάθος είναι συγγνωστό, ιδίως από Έλληνα που μιλάει αγγλικά και που επηρεάζεται από την συχνότατη χρήση της ελληνικής λέξης -έτσι μας παραπλανούν οι ψευτοφίλοι, στους οποίους άλλωστε αφιερώσαμε προχτές ειδικό άρθρο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Εμπαθείς συκοφάντες απολογούνται. Ωστόσο, δύο πράγματα μού έκαναν εντύπωση: αφενός ότι υπάρχουν δυο-τρία ελληνικά λεξικά (αγγλοελληνικά ή ελληνοαγγλικά) που δίνουν στον όρο sycophant και τη σημασία «συκοφάντης», ενώ κανένα αγγλικό λεξικό δεν συμφωνεί μαζί τους, και αφετέρου ότι όχι λίγοι οπαδοί του πρωθυπουργού στο Τουίτερ αποδύθηκαν σε εργώδεις προσπάθειες για να τον δικαιολογήσουν, ότι τάχα η λέξη sycophant στα αγγλικά σημαίνει «συκοφάντης» στην καθομιλουμένη.

Αλλά στο σημερινό μας άρθρο θα έχουμε κι άλλα πρωθυπουργικά και γενικώς πολιτικά (όχι πολίτικα) μεζεδάκια, διότι μεσολάβησε η συζήτηση της Τετάρτης στη Βουλή, που μας έδωσε άφθονο υλικό.

asebi 1* Αλλά ας ξεκινήσουμε με κάτι μη πολιτικό, ένα σουπεράκι από τον Σκάι, από τη συνέντευξη τύπου του ελληνοαυστραλού Νικ Κύργιος (ή Νικ Κύργιου;) ύστερα από το επεισοδιακό ματς με τον Στέφανο Τσιτσιπά στο Γουίμπλεντον.

«Δεν έκανα τίποτα ασεβή προς τον Στέφανο». Ε, δεύτερης γενιάς είναι το παιδί, μην είμαστε πολύ αυστηροί που τα μπερδεύει στα τριγενή και δικατάληκτα.

(Πλάκα κάνω βέβαια, στα αγγλικά μίλησε ο Κύργιος και η μετάφραση είναι του Σκάι).

* Γράφει στα Υπογλώσσια ο φίλος μας ο Ακίνδυνος κι επειδή τα γράφει ωραία τον αντιγράφω επί λέξει και ασύστολα:

Από το αγαπημένο μας ΑΠΕ

«Αυτό που έχουμε ήδη ακούσει σήμερα είναι μια σημαντική χορωδία ολόκληρου του κόσμου, όχι μόνο των ΗΠΑ, για να (…) σταματήσει η επίθεση», δήλωσε ο Αμερικανός αξιωματούχος απευθυνόμενος σε δημοσιογράφους

Ο Μπλίνκεν, που για μία ψήφο θα έκανε τη δήλωση στα ελληνικά, είπε:

what we’ve heard today already is a strong chorus from around the world – not just the United States, but around the world – about the need for this aggression to end

Οπωσδήποτε είναι μια σημαντική παρέκκλιση από τις προηγούμενες επιτυχίες του ΑΠΕ, ότι το chorus δεν μεταφράστηκε χορός.

Αλλά ίσως να ήταν καλύτερα να αποδοθεί σαν συναίνεση ή ομοφωνία.

Σημειώστε το κι αυτό στα ψευδόφιλα που λέγαμε προχτές.

thymises* Φίλος από Ηράκλειο Κρήτης στέλνει πρόσκληση για μια εκδήλωση που έγινε χτες.

«Θύμισες της Μικρασίας» -φυσικά είναι «θύμησες», γιατί είναι η θύμηση (η ενθύμηση, αφού). Μπορεί βέβαια το λάθος να είναι του κορέκτορα, αφού το «θύμησες» μπορεί να μην το ξέρει, και να θεωρεί ότι είναι λάθος αντί για «(εσύ) θύμισες».

Αλλά όταν έχουμε να τυπώσουμε κάτι που θα πάει σε πολύ κόσμο, με προσοχή, τηρώντας τα μέτρα προστασίας, κοιτάμε και δεύτερη φορά τι βγάζει ο κορέκτορας. Και δεν τον αφήνουμε να βάλει δυο τόνους στο «Μικράσίας».

* Κι ένα κωμικό λάθος από την Άθενς Βόις. Σε βιβλιοκριτική γραμμένη με ύφος χιλίων καρδιναλίων (ή έστω προφεσόρων) διαβάζουμε:

Το εάν ο Ένγκελς, έπεσε στην παγίδα σκιτζήδων ανθρωπολόγων, (Lewis Morgan, Margaret Mead), οι οποίοι μισούσαν την κοινωνική οργάνωση και τους ισχυρούς θεσμούς ενός σύγχρονου κράτους, είναι δευτερεύον θέμα.

Το να αποκαλεί ο αρθρογράφος σκιτζήδες τον Λιούις Μόργκαν και τη Μάργκαρερ Μιντ είναι βεβαίως δικαίωμά του. Αλλά να παρουσιάζει τον Φρίντριχ Ένγκελς να έχει επηρεαστεί από τα γραφτά της Μιντ, η οποία γεννήθηκε το 1901, έξι χρόνια μετά τον θάνατο του Ένγκελς, ε, αυτό παραπάει!

(Το γιατί οι απανταχού δεξιοί έχουν στη μπούκα την Μάργκαρετ Μιντ θα το δούμε άλλη φορά).

maltitol* Κι ένα φαρμακευτικό. Φίλος στέλνει την ετικέτα πρώτης ύλης από φαρμακευτικό σκεύασμα. Όπως βλέπετε, σε όλες τις γλώσσες (και είναι καμιά τριανταριά) γράφει το αντίστοιχο του ‘υγρή μαλτιτόλη’ (εκτός από τα βουλγάρικα) αλλά στα ελληνικά  γράφει ‘ελληνικά υγρό’. Μπορεί να ήταν και εντολή προς τον τυπογράφο να το γράψει με ελληνικά στοιχεία και όχι με λατινικά, τι να πω.

* Στη συζήτηση της Τετάρτης στη Βουλή, ο πρωθυπουργός έκανε μερικά φραστικά λάθη ή σαρδάμ που προσέχτηκαν. Μιλώντας για το ειδικό δικαστήριο, είπε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «στο ειδώλιο θα κάτσει το ηθικό σας πλεονέκτημα» -εδώ μπορείτε να δείτε το σχετικό βιντεάκι. Στα ειδώλια γενικά δεν καθόμαστε, είναι εύθραυστα αλλά και αιχμηρά. Σε εδώλια, πάλι, καλό είναι να μην μας καθίζουν.

Επίσης, είπε «Η Τουρκία ανέκρουσε πρίμα» (εδώ το βιντεάκι) ή ίσως «ανέκρουσε πρύμα», πάντως το σωστό είναι «ανέκρουσε πρύμνα».

Ακόμα, τη στιγμή που ανακοίνωνε ότι δεν θα κάνει εκλογές το φθινόπωρο (επιδοκιμάζω, έχω πολλές δουλειές τότε και δεν με βολεύει) είπε «Η ζωή θα επιβεβαιώσει τα λεγάμενά μου». Ίσως πρόκειται για στοιχείο της ιδιολέκτου του, όπως το πράματι, πάντως είναι απόκλιση.

Ακόμα, πρόσεξα ότι είπε «Η Ελλάδα άνηκε και ανήκει στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Επιδοκιμάζω τον λαϊκό τύπο «άνηκε». Όσο για τη σωστή πλευρά της ιστορίας, το κλισέ το λένε όλοι πια, να δούμε πότε θα το βαρεθούν.

* Λυπάμαι που δεν μπορώ να κρατήσω ισορροπίες. Εννοώ ότι από την ομιλία του Τσίπρα πρόσεξα μόνο το «η συντάκτης η κ. Μάνδρου…»

Προς τι τα μουστάκια; Η συντάκτρια, μια χαρά καθιερωμένος και λεξικογραφημένος είναι ο έμφυλος τύπος.

Όταν αυτό το ανέφερα στο Τουίτερ, μια σχολιάστρια, δικηγόρος στο επάγγελμα, μου γράφει «Εμένα πάντως δεν μου αρέσει να με λένε ‘δικηγορίνα’, προτιμώ δικηγόρος». Και βέβαια δεν τίθεται θέμα για τα επαγγελματικά θηλυκά σε -ος, αλλά δείχνει η αντίδραση αυτή ότι ορισμένοι έμφυλοι τύποι έχουν τη στάμπα της υποτίμησης.

* Για το πιτόγυρο, που είπε στη Βουλή ο Δημ. Κουτσούμπας, ίσως αξίζει άρθρο -αν δεν προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο Βορείων και Νοτίων.

* Στο νέο επεισόδιο της πισπιριγκιάδας, ο Άλφα μάς πληροφορεί ότι «η Μαλένα τινάχτηκε κι έβγαλε ένα βρόγχο».

Ρόγχο έβγαλε το κακόμοιρο, αλλά μην έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από την κ. Τατιάνα.

* Φίλος στέλνει λινκ προς άρθρο της Καθημερινής, όπου παρουσιάζεται (υμνητικά) ένα πρωτοποριακό ιδιωτικό σχολείο. Εκεί διαβάζουμε ότι οι προγραμματιστές της Σίλικον Βάλεϊ και τα στελέχη της Γκουγκλ «δεν αναζητούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους διαδραστικούς πίνακες και εργαλεία τελευταίας γενιάς, αλλά επιλέγουν ένα Waldorf σχολείο, στο οποίο η μάθηση γίνεται μέσα από τις παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους: με μολύβι, χαρτί και μαυροπίνακα.»

Σχολιάζει ο φίλος μου:

Δες πώς εδραιώνεται, αγαπητέ μου Νίκο, αυτός ο αγγλισμός. Είμαι βέβαιος ότι προ 20ετίας ο δημοσιογράφος θα έγραφε σχολείο τύπου Waldorf, δεν θα χρησιμοποιούσε την ξένη λέξη ως επίθετο.

Και μάλλον έχει δίκιο.

* Μου στέλνει φίλος το εξής σουπεράκι:

Ανησυχούν οι σφοδροί άνεμοι, λοιπόν.

Παλιότερα θα γράφαμε «προκαλούν ανησυχία οι σφοδροί άνεμοι». Λέμε επίσης «Μας ανησυχούν οι σφοδροί άνεμοι». Ωστόσο, παλιότερα δεν γράφαμε «Ανησυχούν οι άνεμοι», διότι οι άνθρωποι ανησυχούν (όταν φυσάνε σφοδροί άνεμοι).

Ίσως πρόκειται για νέα τάση, διότι κι άλλες φορές έχω επισημάνει (και έχω αναφέρει εδώ) παρόμοια σχήματα, π.χ. «Ανατριχιάζει η εξομολόγηση του τάδε», αντί για «Προκαλεί ανατριχίλα….»

Εσείς πώς το κρίνετε; Συμφωνείτε με το «Ανησυχούν οι σφοδροί άνεμοι» ή σας ξενίζει;

* Κι ένα ακόμα του πρωθυπουργού, που μου το στέλνει φίλος αλλά δεν έχω τον καιρό να βρω το σχετικό ηχητικό και να επαληθεύσω αν σωστά άκουσε ο φίλος μου.

«Ίσως δεν αντελήφθην ο κύριος Ερντογάν τί εννοούσα…». Ναι, με τελικό»νι» στο αντελήφθη. Απόσπασμα από την (προχτεσινή) συνέντευξη Κυριάκου στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ.

vyzantine* Φίλος στέλνει τη φωτογραφία από το Καλέντζι -όχι της Αχαΐας απ’ όπου έλκουν την καταγωγή οι Παπανδρέου, αλλά της Αττικής, του Μαραθώνα.

Όλα καλά, αλλά ο βυζαντινός στα αγγλικά δεν είναι Vyzantine παρά Byzantine.

* Μια μόδα που την πρόσεξα τώρα τελευταία στην αθλητική δημοσιογραφία, με παράδειγμα πρόσφατο άρθρο του Αντ. Καρπετόπουλου (το είδα εδώ):

Φέτος αντίθετα τα κλειδιά τα έχει ο τεχνικός διευθυντής Μπότο. Που άφησε τον Πασχαλάκη και τον Κρέσπο να φύγουν κόντρα στα θέλω του Ραζβάν

Ο Μπότο λοιπόν πήγε κόντρα στα «θέλω» του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο Καρπετόπουλος το συνηθίζει πολύ αυτό, αντί για να λέει «οι επιθυμίες» ή «οι απαιτήσεις» ή κάτι άλλο. Βλέπω όμως ότι και αρκετοί άλλοι αθλητικογράφοι το χρησιμοποιούν, είτε βάζοντας το «θέλω» σε εισαγωγικά είτε όχι, κι έτσι διαβάζω για «τα ‘θέλω’ του Γιοβάνοβιτς» ή ότι έγινε επαφή του Παναθηναϊκού με τον Σεπφ, «με τον διεθνή Αυστριακό μέσο και τους εκπροσώπους του να δείχνουν τη διάθεση να χαμηλώσουν τα «θέλω» τους για την ολοκλήρωση της μεταγραφής στο «τριφύλλι».» Παλιότερα θα λέγαμε «να χαμηλώσουν τις απαιτήσεις τους.

Βέβαια, δεν αποκλείω να είναι εντελώς καθιερωμένος εκφραστικός τρόπος εδώ και πολύ καιρό κι εγώ να τον παίρνω είδηση μόλις τώρα.

* Χτες είχαμε τη δολοφονία του Σίνζο Άμπε, πρώην πρωθυπουργού της Ιαπωνίας. Πριν ακόμα μαθευτεί ότι ο Άμπε τελικά υπέκυψε στα τραύματά του, φίλη μου έστειλε λινκ σε άρθρο που είχε τον τίτλο: Μάχη για τη ζωή του δίνει ο πρώην Ιάπωνας πρωθυπουργός.

Και σχολίασε η φίλη: Όταν τον πυροβόλησαν έπαψε να είναι Ιάπωνας;

Πράγματι, είναι ο Ιάπωνας πρώην πρωθυπουργός. Βέβαια και στα αγγλικά λένε the former Japanese prime minister.

* Αλλά για το ίδιο θέμα είχαμε τη λαθροχειρία του Αντένα. Στο ρεπορτάζ για τη δολοφονία του Άμπε, μας λέει ότι ο (καθ’ ομολογία) δολοφόνος είχε υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις και μετά λέει ότι είχε πάθος με τον Τσε Γκεβάρα και δείχνει αυτό:

hideo

Aλλά ο εικονιζόμενος είναι ο Hideo Kojima, ένας από τους πιο διάσημους δημιουργούς ηλεκτρονικών παιχνιδιών και φυσικά εντελώς άσχετος με τη δολοφονία του Άμπε! Hidea λαθροχειρία… (ή hideous).

Όπως είπαμε στα σχόλια του προηγούμενου μεζεδοάρθρου μας, κι ένας ακροδεξιός πολιτικός στη Γαλλία διακίνησε τις ίδιες φωτογραφίες του Hideo Kojima τάχα ότι πρόκειται για τον (καθ’ ομολογία) δολοφόνο του Άμπε. Και βέβαια, στον σημερινό κόσμο όπου όλα μαθαίνονται, η λαθροχειρία του Γάλλου ακροδεξιού και του Αντένα μαθεύτηκε και στην Ιαπωνία, κι έτσι το καλό κανάλι (το κοκοκάναλο, λέγανε παλιά) κατάφερε να γίνει ρεζίλι διεθνώς. Φαίνεται μάλιστα ότι το ενδιαφέρον του καθ’ ομολογία δολοφόνου για τον Τσε Γκεβάρα είναι εύρημα των ακροδεξιών.

Σε κάθε περίπτωση γεννιέται το ερώτημα, από ποιο βόθρο ψαρεύει το ειδησεογραφικό του υλικό ο Αντένα…..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *