Μετάφραση: Σπύρος Θεριανός
Αν δεν είμαι ζωντανή
Όταν οι Κοκκινολαίμηδες έρθουν,
Δώσε σ’ αυτόν με την Κόκκινη Γραβάτα,
Ένα Ψίχουλο στη Μνήμη μου.
Αν δεν μπορώ να σ’ ευχαριστήσω,
Όντας σε ύπνο βαθύ,
Να ξέρεις ότι το προσπαθώ
Με τα Παγωμένα Χείλη μου!
[1860/1861]
❧
Η Ψυχή επιλέγει τη δική της Κοινωνία –
Μετά – σφραγίζει την Πόρτα –
Στη θεϊκή της Πλειονότητα –
Όχι άλλοι παρευρισκόμενοι –
Ασυγκίνητη – βλέπει τις Άμαξες – σταματημένες –
Στη χαμηλή της Πύλη –
Ασυγκίνητη – έναν Αυτοκράτορα γονατισμένο
Στο χαλάκι της –
Την ξέρω – από ολόκληρο έθνος –
Διαλέγει Έναν –
Μετά – κλείνει τις Βαλβίδες της προσοχής της –
Σαν Πέτρα –
[1862]
❧
Μετά από εκατό χρόνια
Κανείς δεν γνωρίζει τον Τόπο
Η Αγωνία που έλαβε χώρα εκεί
Ακίνητη όπως η Γαλήνη
Αγριόχορτα σκέπασαν θριαμβικά τα πάντα
Ξένοι περιδιαβαίνοντας αργά, συλλάβισαν
Τη μοναχική Ορθογραφία
Των Παλαιότερων Νεκρών
Άνεμοι από Θερινά Χωράφια
Ανακαλούν τον τρόπο –
Το Ένστικτο μαζεύει το Κλειδί
Που έριξε η μνήμη –
[1869/1868]
❧
Νέα πέλματα μέσα στον κήπο μου πηγαίνουν –
Νέα δάχτυλα αναδεύουν το χώμα –
Ένας Τροβαδούρος πάνω στη Φτελιά
Μαρτυρά τη μοναξιά.
Νέα παιδιά παίζουν πάνω στο χορτάρι –
Νέοι Εξαντλημένοι κοιμούνται από κάτω –
Κι ακόμα η στοχαστική Άνοιξη επιστρέφει –
Κι επίσης το συνεπές χιόνι!
[1859]
❧
Η αργή Μέρα τραβούσε τον δρόμο της –
Άκουσα τους άξονές της να πηγαίνουν
Σα να μην μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος τους
Μισούσαν την κίνηση τόσο –
Είπα στην ψυχή μου να έρθει –
Δεν είχε καμία χρησιμότητα να περιμένω –
Πήγαμε και παίξαμε κι επιστρέψαμε ξανά
Κι εκείνη δεν φαινόταν πουθενά –
[1868/1871]
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων της Emily Dickinson (1830-1886) στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
