Του Δημήτρη Χριστόπουλου, συγγραφέα – φιλόλογου
Πολύ καιρό με περίμενε η νουβέλα της Γεωργίας Τάτση να την πιάσω για δεύτερη φορά στα χέρια μου. Η πρώτη έγινε τον Ιούνιο και ήταν εξαντλητική. Η δεύτερη, πιο απολαυστική, χωρίς ανάσα που λέμε. Όπως και ο καταιγιστικός ρυθμός της ιστορίας που μας αφηγείται η συγγραφέας.
Γνώρισα την πρώτη συγγραφική της δουλειά, «Χορός στα ποτήρια», πριν από εννέα χρόνια και εντυπωσιάστηκα από τα απλά αλλά δραστικά υλικά που χρησιμοποίησε στη συγγραφική της κουζίνα με τρόπο απολύτως ανοικειωτικό και κορυφούμενη ένταση. Τον Αλέξανδρο και τον Τάσο, τα βασικά πρόσωπα της νουβέλας, είναι δύσκολο να τα ξεχάσει ο αναγνώστης. Η «Γάμπαρη Αμβρακικού» δρομολογείται για το επόμενο διάστημα.
Η πρωτοπρόσωπη αφηγηματική φωνή της νουβέλας «Πίσω από τον ήχο του νερού» ανήκει σε έναν 60χρονο άντρα που «περπατάει ανάποδα τον δρόμο που έχει μέχρι τώρα διανύσει και ξαναγίνεται παιδί», το παιδί που έζησε τη βίαιη φυγή της μητέρας του από έναν πατέρα αινιγματικό και σιωπηλό, από ένα σπίτι που έμοιαζε περισσότερο με πεδίο μάχης.
Με κινηματογραφικά πλάνα η Τάτση φτιάχνει εικαστικά τοπία μιας τραυματισμένης μνήμης, συμβολιστικές απεικονίσεις της χαμένης αθωότητας και του θανάτου με τρόπους ποιητικούς.
«Κάθομαι στη θέση του οδηγού. Γυρνάω το κλειδί της μηχανής και το cd αρχίζει μόνο του να παίζει: Horses, horses, horses. Καλπάζει η Patty Smith μες στο αυτοκίνητο: Horses coming in alla directions, white, shining, silver studs with their noises in flames. Φοράω τη ζώνη ασφαλείας, κατεβάζω χειρόφρενο, βάζω ταχύτητα και ξεκινάω» (σ. 92).
Βιβλίο υψηλής αισθητικής που το αγάπησα αληθινά.
«Όσο μεγαλώναμε και μαθαίναμε πώς να κοιτάξουμε βαθιά ο ένας μέσα στον άλλο, μεγάλωνε και η βεβαιότητά μου πως εκεί, μέσα σ’ εκείνη τη λευκότητα βρίσκεται η ρίζα· μέσα σ’ εκείνη τη λευκότητα βρίσκεται η αρχή και το τέλος αυτού που ζούμε» (σ. 63).
The post "Πίσω από τον ήχο του νερού": Κινηματογραφικά πλάνα, συμβολιστικές απεικονίσεις, τρόπος ποιητικός appeared first on Vakxikon.gr – Vakxikon.gr Media & Publishing Group.
