Το μπλε δεν είναι ένα χρώμα, είναι ένα σύνολο αποχρώσεων, αντικειμένων, διαθέσεων, αναφορών, αναμνήσεων, συναισθημάτων. Η Μάγκι Νέλσον, ερωτευμένη με το μπλε, περιπλανιέται στη μελαγχολία, την απώλεια και τον πόθο διερευνώντας τη σύνδεση του χρώματος με το σώμα και το πνεύμα. Συνομιλώντας με τον Γκαίτε, τον Βιττγκενστάιν και τον Μπαρτ, γράφει ένα λυρικό δοκίμιο για τον έρωτα που τελειώνει, για το σώμα που υποφέρει και για την ομορφιά ως καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης.
«Το να ερωτευτεί κανείς το μπλε μήπως σημαίνει λοιπόν ότι ερωτεύτηκε μια αναταραχή; Ή μήπως αναταραχή είναι ο ίδιος ο έρωτας; Και τι σόι τρέλα τέλος πάντων είναι να ερωτεύεσαι κάτι που είναι δομικά ανίκανο να σε ερωτευτεί κι αυτό;»
78. Κάποτε ταξίδεψα ως την πινακοθήκη Tate στο Λονδίνο για να δω τους μπλε πίνακες του Υβ Κλάιν, που εφηύρε και κατοχύρωσε τη δική του απόχρωση ουλτραμαρίν, το λεγόμενο Διεθνές Μπλε του Κλάιν (International Klein Blue, IKB) και στη συνέχεια ζωγράφιζε καμβάδες και αντικείμενα με αυτό το μπλε για μια περίοδο της ζωής του που ο ίδιος ονόμασε «L’époque bleue». Ενώ στεκόμουν μπροστά από αυτούς τους μπλε πίνακες –ή μονοχρωμίες– στην Tate, νιώθοντας το μπλε τους ν’ ακτινοβολεί με τόση ένταση που νόμιζα ότι άγγιζε, ίσως και πονούσε, τους βολβούς των ματιών μου, έγραψα μία και μόνη φράση στο σημειωματάριό μου: υπερβολή. Είχα κάνει τόσο δρόμο και σχεδόν δεν άντεχα να το βλέπω. Ίσως είχα άθελά μου πέσει πάνω σε αυτό το βουδιστικό αξίωμα που λέει ότι η φώτιση είναι η απόλυτη απογοήτευση. «Από το βουνό βλέπεις το βουνό», έγραφε ο Έμερσον.
79. Γιατί ακόμα κι αν κάποιος λατρεύει το μπλε, δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι θέλει να ζήσει σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο από μπλε. «Η ζωή είναι ένα τραίνο από διαθέσεις, σαν σειρά από χάντρες, και καθώς περνάμε από τη μία στην άλλη, αυτές αποδεικνύονται πολύχρωμοι φακοί που βάφουν τον κόσμο στη δική τους απόχρωση και καθένας τους αποκαλύπτει μόνο αυτό στο οποίο εστιάζει», έγραφε ο Έμερσον. Το να παγιδεύεσαι σε μία και μόνη χάντρα, ασχέτως χρώματος, μπορεί να αποβεί μοιραίο.
80. Τι έχω ακούσει: όταν τα κοιτάσματα στα ορυχεία του Σαρ-ε-Σανγκ εξαντλούνται (οι ντόπιοι λένε ότι η αυταρχική εξουσία των Ταλιμπάν –που το 2000 ανατίναξαν τα δύο γιγαντιαία αγάλματα του Βούδα στην είσοδο των ορυχείων, οι μπλε αύρες των οποίων ήταν η παλαιότερη γνωστή χρήση του λάπις λάζουλι στη Γη– είχε ήδη προκαλέσει μια παρατεταμένη περίοδο εξάντλησης των κοιτασμάτων· ένας Θεός μόνο ξέρει τι αποτελέσματα έχουν έκτοτε οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί), τότε οι εργάτες χρησιμοποιούν δυναμίτη για να κάνουν τη φλέβα να αιμορραγήσει, ελπίζοντας να δημιουργήσουν έναν «μπλε πυρετό».
81. Τι ξέρω: όταν σε γνώρισα, ξέσπασε ένας μπλε πυρετός. Θέλω να ξέρεις ότι δεν σε θεωρώ πλέον υπεύθυνο γι’ αυτό.
Μάγκι Νέλσον
Η Μάγκι Νέλσον γεννήθηκε το 1973 στο Σαν Φρανσίσκο. Είναι πεζογράφος, ποιήτρια και δοκιμιογράφος, και το έργο της περιστρέφεται γύρω από τα ζητήματα του φύλου, της βίας και της σεξουαλικής ταυτότητας. Ζει στο Λος Άντζελες. Σημαντικότερα έργα της: The Red Parts: A Memoir (2007), Bluets (2009), The Art of Cruelty: A Reckoning (2011), καθώς και τα ποιητικά βιβλία Holes (2007) και Jane: A Murder (2005). Το αυτοβιογραφικό της δοκίμιο Οι Αργοναύτες κυκλοφορεί σε μετάφραση Μαρίας Φακίνου από τους αντίποδες.
«Σπουδή στο μπλε» | Συγγραφέας: Μάγκι Νέλσον | Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη | Ημερομηνία Έκδοσης: 27 Οκτωβρίου 2023 | Σελ.: 128 | Σχήμα: 12×20 | Εκδόσεις Αντίποδες | Διαβάστε ένα απόσπασμα
The post Μάγκι Νέλσον «Σπουδή στο μπλε» first appeared on tetartopress.
