Με αφορμή τις νέες, αλλά και τις προηγούμενες πυρκαγιές, καθώς και με το διψασμένο και ταλαιπωρημένο όρνεο στην Κρήτη, παρουσιάζω ένα απόσπασμα από την καλύτερη ίσως επιστολή από τη φυλακή της Ρόζας Λούξεμπουργκ, Μπρόνκε 2 Μαϊου 1917, με θέμα τη φύση, τη χλωρίδα, την πανίδα και το τοπίο:
“… Τι διαβάζω? Κυρίως φυσικές επιστήμες: Φυτογεωγραφία και Ζωογεωγραφία. Χθες διάβαζα για τους λόγους εξαφάνισης των ωδικών πτηνών στη Γερμανία. Η εξάπλωση της επιστημονικής δασοκομίας, της κηπουρικής και της γεωργίας, τους έχει αποκόψει από τις θέσεις φωλιάς και την τροφή τους. Όλο και περισσότερο, με σύγχρονες μεθόδους, καταργούμε τα κούφια δέντρα, τις χέρσες εκτάσεις, τα θαμνόξυλα, τα πεσμένα φύλλα.
Αυτό που με θλίβει μέχρι δακρύων, τόσο που έπρεπε να κλάψω δεν είναι το τραγούδι τους για τους ανθρώπους, όσο η εικόνα της σιωπηλής αναπότρεπτης καταστροφής αυτών των ανυπεράσπιστων μικρών πλασμάτων. Μου θυμίσει ένα ρώσικο βιβλίο του καθηγητή Σίμπερ που είχα διαβάσει που είχα διαβάσει στη Ζυρίχη για την καταστροφή των ερυθρόδερμων στη βόρεια Αμερική. Εκτοπίζονται βήμα το βήμα απ΄ τα εδάφη τους, από τους πολιτισμένους ανθρώπους και πέφτουν θύματα μιας σιωπηλής και απαίσιας καταστροφής..»
Όμως τα φυλλοκάρδια μου το ξέρουν πως ανήκω περισσότερα στα πουλιά παρά στους «συντρόφους» μου. Κι αυτό όχι επειδή – καθώς πολλοί χρεωκοπημένοι, εσωτερικά, πολιτικοί-βρίσκω στη φύση καταφύγιο και ξεκούραση. Αντίθετα μάλιστα, ανταμώνω μέσα στη φύση, όπως και ανάμεσα στους ανθρώπους, τόση σκληράδα σε κάθε μου βήμα, που υποφέρω πολύ…”
[Περιέχεται στην Έρευνα – Παρουσίαση Α’: Κώστας Φωτεινάκης”H Ρόζα Λούξεμπουργκ και η φύση (1871 – 1919) | RS LXMBRG AND THE NATURE” ΕΔΩ. | Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη με στόχο να παρουσιαστεί σε εκδήλωση στις αρχές Ιανουαρίου 2024]
Το άρθρο Η Ρόζα Λούξεμπουργκ για την ελάττωση των πτηνών “..άδεια δένδρα, έρημη γη…” εμφανίστηκε πρώτα στο Nature Friends.
