Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφτεί για μία, άγνωστη για τους περισσότερους από εμάς, εποχή κρίσης, μας προσφέρει η ιστορικός και δημοσιογράφος Κάθριν Νίξυ (Catherine Nixey).
“Η εποχή του λυκόφωτος” δεν ήταν άλλη από εκείνη κατά την οποία ο χριστιανισμός αγωνιζόταν να επικρατήσει, σβήνοντας τελικά από προσώπου γης οτιδήποτε γνωρίζαμε από τον αρχαίο κλασικό κόσμο. Πρόκειται δηλαδή για τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, οπότε και εξελισσόταν μία σκληρή και αδυσώπητη μάχη μεταξύ χριστιανών και ειδωλολατρών.
Πράγματι, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν για τους διωγμούς που εξαπέλυσαν οι “αιμοβόροι” και “αιμοδιψείς” Ρωμαίοι αυτοκράτορες κατά των χριστιανών. Δεν έχουν όμως ιδέα σχετικά με την αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή σχετικά με τη βιαιότητα και τη σκαιότητα των διωγμών που υπέστησαν οι ίδιοι οι εθνικοί όταν τελικά άρχισαν να παίρνουν το επάνω χέρι και να επικρατούν οι χριστιανοί. Και η αλήθεια είναι ότι οι διωγμοί αυτοί ήταν πολύ περισσότερο έντονοι και αποτρόπαιοι από όσους υπέστησαν οι χριστιανοί.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Για ποιον λόγο έχει παραχαραχτεί η ιστορική αλήθεια; Πρώτον, επειδή η Ιστορία γράφεται κυρίως από τους νικητές και οι νικητές σε αυτήν την περίπτωση δεν ήταν άλλοι από τους χριστιανούς. Δεύτερον επειδή ελάχιστα από τα έργα των παγανιστών συγγραφέων της εποχής διασώθηκαν και έφτασαν ως τις μέρες μας για να μας πουν την πραγματική αλήθεια, αφού αυτά καταστράφηκαν συστηματικά από τους χριστιανούς. Τρίτον, επειδή τα χριστιανικά κείμενα της εποχής προσφέρουν μία εντελώς διαστρεβλωμένη και μεροληπτική εικόνα της αλήθειας. Και τέταρτον, επειδή η ίδια η Εκκλησία -η οποία αργότερα διέσωσε κάποια αρχαία κείμενα, τελικά, από τη λήθη-, αποσιώπησε τον ρόλο της ως καταστροφέα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και υποστήριξε ότι συνέβαλε στη διάσωσή του – πράγμα που αληθεύει μόνο μερικώς.
Όλους αυτούς τους λόγους τους εξηγεί ενδελεχώς στο βιβλίο της η συγγραφέας και φωτίζει άγνωστες πλευρές της Ιστορίας, όπως, για παράδειγμα, την αποτρόπαια καταστροφή του υπέροχου ναού του Σέραπη το 392 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια από τις ορδές των ρασοφόρων φανατισμένων μοναχών υπό την αιγίδα του πατριάρχη Θεόφιλου.
Η καταστροφή του αρχαίου κόσμου, των ναών, των κειμένων, της φιλοσοφίας, του πολιτισμού δηλαδή γενικότερα, ήταν οργανωμένη και πολύς μεγαλύτερης έκτασης από όσο μας λέει συνήθως η επίσημη Ιστορία. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μονάχα το 10% της αρχαιοελληνικής γραμματείας, και μόλις το 1% της λατινικής διασώθηκαν από τη μανία των νεοφώτιστων χριστιανών. Διότι, όπως συνέβη και με το ισλάμ τον έβδομο μεταχριστιανικό αιώνα, έτσι και οι χριστιανοί, ως νεοπροσήλυτοι, κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες ήταν εξαιρετικά υπερβολικοί στις αντιδράσεις τους σε ό,τι αφορά τα έθιμα, τα γραπτά και τη λατρεία των παγανιστών.
Ο κόσμος στην Ευρώπη κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες ήταν ένας κόσμος μισαλλοδοξίας, ένας κόσμος όπου το θέατρο, το σεξ -ακόμη και το μπάνιο- ήταν αμαρτία στα μάτια των κληρικών, ένας κόσμος χωρίς τη χαρά, την πολυχρωμία, το κέφι, την ελευθεριότητα, αλλά και την ανοχή των αρχαίων χρόνων. Και γι’ αυτό δεν ευθύνονται τόσο οι βαρβαρικές εισβολές, όσο η επικράτηση των μισαλλόδοξων χριστιανών, οι οποίοι ήσαν οι μοναδικοί εκείνη την εποχή που δεν μπορούσαν να δεχτούν άλλη αλήθεια πέρα μονάχα από τη δικιά τους. Διότι η αλήθεια είναι ότι αν οι Ρωμαίοι ήθελαν πραγματικά να αφανίσουν τη θρησκεία των χριστιανών, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα είχαν καταφέρει. Επειδή όμως δεν το ήθελαν πραγματικά, κατέληξαν τελικά να αλεστούν οι ίδιοι και ο δικός τους κόσμος κάτω από τις μυλόπετρες των χριστιανών φανατικών που δεν έδειχναν κανένα έλεος σε όσους δεν συμφωνούσαν απόλυτα μαζί τους.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα εξαιρετικό πόνημα, με πολλές αναφορές σε έργα της εποχής, με άρτια ιστορική τεκμηρίωση και με επίμετρο εικόνων σχετικών με το θέμα και την εποχή, το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα.
The post "Η εποχή του λυκόφωτος", της Κάθριν Νίξυ appeared first on Vakxikon.gr – Vakxikon.gr Media & Publishing Group.
