Πιθανόν ο θάνατός σου προήλθε
από λέξεις οξείες
από βαρείες οργισμένες
περισπωμένες με τη βουλιμία
να συνθλίβουν
με κείνο τον τρόπο που γράφοντας
γίνεσαι σιδηροδέσμιος
Προμηθέας εν βράχω εσθλώ
και γύρω σου οι Επιμηθείς του ενός βιβλίου
οι αυλητρίδες των παρέργων
ν’ αναμέλπουν ύμνους στα ράμφη
των γυπαετών
πως κομματιάζουν τα σωθικά σου
σαν πανσέληνος σε στόμα λύκου
Πώς να ιδούν τι λευτεριά ψωμώνει
η ζύμη της φωνής σου
οι «ιεροφοιτητές»
οι «λογοδίαιτοι»
οι «χωματότροφοι»
να χωρέσει στο μυαλό
πως «βρωμάνε τα μνημόσυνα
της ανθρωπιάς»
«τὰ ποιήματα καὶ τὰ τραγούδια
τῆς ἀγάπης»
η «ανείκαστη ανωνυμία
ἐκεῖ που τίποτα δεν υπάρχει ανθρωπινό»
Λοιπόν!
Ήδη τελείται η κρίσις
Εκ των πηγών αναβλύζει θάλπος
κι η ωμότητα του χρόνου
λιχνίζει ωραιότητες
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Josef Sudek. Δείτε τα περιεχόμενα του έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
